Koudebrug

11 december 2019

Regelmatig fietsen er bij ons door de straat mensen met een koudebrug. Een meisje met een dikke jas en warme enkellaarsjes, maar met een superkort rokje en ragfijne kousen. Of een man met een korte jas en een dikke broek, en een akelig stukje blote rug daartussen. Of jongelui met skinny jeans en sneakers en een paar halfbevroren blote enkels. Ik ril dan plaatsvervangend en vraag me af waarom ze er niets aan doen. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om een langere trui aan te trekken, een paar warme sokken of iets wat wij vroeger ‘een kousenbroek’ noemden? Is het echt extra modieus om een onschuldig lichaamsdeel aan de barre weerselementen bloot te stellen?

Net op een moment dat iedereen er alles aan doet om zijn woning optimaal te isoleren, om elke koudebrug te vermijden, om driedubbel glas in de ramen te zetten en zelfs het dak een jasje te geven, verspillen sommige mensen hun lichaamswarmte door koudebruggen in hun kleding. Wat helpen een warme sjaal of een paar oorwarmers, een hippe muts of een wollen vestje tegen een blote rug of enkel? Net zoals bij een woning gaat het ook hier om de totaalaanpak. Via een koudebrug ontsnapt alle warmte en energie die je op andere plaatsen zo moeizaam en angstvallig probeert binnen te houden.

Mijn moeder breit in het woonzorgcentrum al enige tijd lange, onbestemde stroken. We zijn al even opgehouden met ze sjaals te noemen. Tot nu toe wisten we niet goed wat we ermee moesten. Maar misschien kan ik ze binnenkort gaan uitdelen aan langsfietsende koudebruggers. Everybody happy!

(Afb. van Maria Godfrida via Pixabay)