Martine

4 juni 2019

Soms treft een zin uit een liedje je precies op het goede moment. Zo was ik waarschijnlijk hevig verliefd toen ik De makelaar uit Schagen van Martine Bijl hoorde. Vooral de zin ‘Een tuin vol met stemmetjes, een waslijn vol hemmetjes’ bleef voor de rest van mijn leven in mijn hoofd hangen.

Dat was wat ik wilde en dat was wat ik ook kreeg, uiteindelijk. Telkens als ik jaren later – met zes kinderen en zonder droogkast – de was ophing, zong het liedje me weer het geluk in. Ik hing de waslijnen vol met slipjes, sokjes, T-shirts en pyjamaatjes van klein naar groot. Tegen dat ik ermee klaar was, wist ik weer hoe rijk ik was.

Geluk is namelijk bijna altijd heel concreet. Ongeluk ook, maar daar wil ik het vandaag even niet over hebben.

Ik heb jarenlang genoten van mijn volle huis, met in elke kamer stapeltjes kleren, dozen met speelgoed, laatjes met geheimen. Mijn hele trappenhal vol stemmetjes, elke dag weer.

Het was hard werken, maar het was heerlijk.

Ons huis staat in het midden van de stad en niet in het bos. Mijn eigen ‘makelaar’ kwam niet uit Schagen en heette ook niet Janssen, maar dat was niet erg, want zo heette ik zelf al. De liefde was er niet minder om, de gezellige drukte ook niet.

Mijn waslijnen zijn inmiddels lang niet meer zo vol en ik heb bovendien nu een droogkast, al hang ik de sokken nog altijd op. Maar het gevoel van dat liedje vergeet ik nooit, met dank aan Martine Bijl.

(Afb. van Michael Püngel via Pixabay)