Met of zonder

4 augustus 2020

Het is gebeurd. Ik zie het niet meer. Is dat een goed of een slecht teken?

Jarenlang heb ik er al last van. Ik zie niet of mensen een bril dragen of een baard hebben. Ik kijk daar op een of andere manier gewoon doorheen. Ook als mensen veranderen van bril of hun baard afscheren of laten groeien, krijgen ze van mij geen enkele reactie. Als je mij vraagt om iemand te beschrijven, moet ik heel diep nadenken om te weten of hij een baard heeft of niet, of zij een bril draagt of niet. Op de een of andere manier sla ik die gegevens nooit op. Ik zit er vaak helemaal naast en werk in mijn hoofd met een beeld van lang geleden.

Gisteren betrapte ik er mezelf op dat ik mijn afwijking inmiddels heb uitgebreid tot mondkapjes. Droeg die kelner in het café waar we een cappuccino dronken nu wel of niet een mondmasker? ‘Natuurlijk wel’, antwoordt mijn man prompt. Hij registreert zoiets meteen. Hij weet ook altijd welk bloesje of hemd iemand droeg.

Ik kijk voortaan dus ook doorheen het mondmasker. Ik vraag me af of dat een goed of een slecht teken is. In het begin zag ik ze namelijk wel, die kapjes. Ik staarde er zo hard naar dat ik verder nauwelijks aan een normaal gesprek toekwam. Nu dus niet meer. Alles went. Ook dingen waaraan je liever niet zou wennen. Het blijft een dubbel gevoel.

(Afb. van Orna Wachman via Pixabay)