Niet schieten aub

30 juni 2019

Ik heb het al vaker gemerkt: wat ik schrijf is soms voor de ene niet straf genoeg en voor de andere te straf. Iedereen, ook in de kerk, heeft tegenwoordig rotsvaste uitgesproken meningen over van alles en nog wat. Wie daarvan afwijkt, krijgt het hard te verduren. Terwijl ik meestal een hand reik naar wie anders denkt en blijf dromen van verzoening.

Zo schreef ik vorige week een stukje over de Sacramentsprocessie in onze parochie. Hoe bevreemdend zoiets overkomt in onze tijd en hoe gemengd mijn gevoelens erbij waren. Maar tegelijk over mijn plezier om wat er mogelijk was in onze open samenleving.

Ik kreeg daarop twee soorten reacties. Ik vind dat religieuze vieringen thuishoren in de daarvoor ingerichte gebedshuizen (kerk, moskee, synagoge) en bij de gelovigen thuis, schreef iemand. We willen toch niet dat gelovigen van elke godsdienst op hun feestdagen het verkeer gaan ophouden? Een pleidooi voor laïcité op zijn Frans.

Iemand anders daarentegen was juist verontwaardigd over mijn gebrek aan geloof. Ik kan het enkel maar betreuren dat je met jouw ‘achtergrond’ jezelf hebt laten afglijden tot een randkatholiek die zelfs geen respect opbrengt voor het Allerheiligste Sacrament waar Christus werkelijk in tegenwoordig is. Ik ken persoonlijk moslims die meer respect tonen voor het sacrament. Je artikel had net zo goed geschreven kunnen zijn door een atheïst.

Tja, daar sta je dan met je dromen van verdraagzaamheid en respect. Wat voor de enen te veel is, is voor de anderen niet genoeg.

Toch blijf ik geloven in een open blik en echte verdraagzaamheid. Dat betekent: met interesse, verwondering en respect kijken naar dingen of mensen waar we ons misschien spontaan aan zouden ergeren. Als iedereen alleen binnenshuis zijn ding mag doen, is het makkelijk om verdraagzaam te zijn. Juist door elkaar te confronteren met ons anders-zijn, nodigen we elkaar uit tot echte verdraagzaamheid. Dat geldt voor alle mogelijke gebieden van het leven, maar zeker ook voor geloof.

Het lijkt mij een zinvolle oefening voor de vakantie: even je zonnebril en je spontane vooroordelen afzetten en kijken met een open blik, op zoek naar wat andere mensen oprecht beleven. Ik wens iedereen een rijke, open zomer toe.

Kerknet.be 30.06.2019