Oren om te horen
13 oktober 2020
Ik heb oren om te horen, maar ik moet toegeven dat ik ze al jarenlang inschakel voor allerlei andere doeleinden.
Dat begon al in het derde leerjaar toen ik een bril nodig had om te kunnen lezen wat er op het bord stond. Mijn oren werden de steunpunten voor de benen van mijn bril. Mijn moeder had uit voorzorg een bril met erg knijpende, metalen pootjes gekocht, die in een halve cirkel rond mijn oren kronkelden. Zo kon mijn bril nooit afvallen. Het deed pijn, maar mij werd verteld dat ik eraan moest wennen.
Na die eerste bril volgden een hele reeks andere, die in meerdere of mindere mate mijn oren mishandelden. Ik wende er inderdaad aan. Ook gebruikte ik mijn oren om mijn lange haren achter te haken.
Toen ik ergens in de twintig was, liet ik gaatjes ‘schieten’ in mijn oorlelletjes en sindsdien draag ik alle dagen oorbellen. Ook dat moesten mijn arme oren zich laten welgevallen.
En sinds enkele maanden kregen ze nog een nieuw attribuut: het mondmasker. Ook daarbij moeten mijn oren bruggetje spelen.
Al die functies komen weleens met elkaar in conflict. Mijn oorbellen blijven haken aan de elastiek van mijn mondmasker, waardoor soms ook mijn bril afvalt. Als het dan ook nog eens regent en ik heb mijn handen vol spullen, loop ik letterlijk vast.
En mijn oren? Die trekken zich er niets van aan, dat ze regelmatig overbelast worden. Ze blijven doen waarvoor ze bestemd zijn: horen. Al de rest is extra.
(Afb. van Michael Gaida via Pixabay)
Heden ten dage is de oorschelp ons belangrijkste orgaan. Van het grootste levensbelang en dat verre van cynisch te zijn. Het was zo maar geen klein beetje raak toen Petrus het oor van Malchus trof. Malchus moet ongetwijfeld een Jood geweest zijn. Zijn naam wordt identiek hetzelfde uitgesproken als het Hebreeuwse woord voor Koninkrijk, een substantieel element in hun gebeden. Geen wonder dat Jezus het oor op zijn oorspronkelijke terug plaatste. Tegelijk een vingerwijzing voor Petrus. Dat heerschap had beter moeten weten. En wat te denken over Vincent van Gogh. Hij moet toch geweten hebben dat de oorschelp ons oor constant openhoud. Het oren is zo belangrijk als ademen waarvoor we onze neus hebben. Die houdt ons ook constant open. En Vincent die snoodaard, volgens ik lees had hij al tien ziekten….had beter moeten weten.
Wat het mondmasker betreft: ik zag gisteren een moslimvrouw die het met een strik achter haar hoofddoek geknoopt had. Ik werd er even stil van. Ik heb de vier vrouwen bij het lege graf met een hoofddoek geschilderd. Strikt genomen moet de oorschelp niet lijden onder corona.
Voor de benen van een bril? In de tijd van de bolhoeden droeg men een mononcle, vaak in het linkeroog. Sympathiek stond het alleszins.
Voor de haren achter te verbergen? Haren voor het oor toont veel mooier. Ik scheer me daar wat lager om er op mijn leeftijd wat knapper uit te zien.
Dus….
Voor een prik in mijn oor voel ik nog niet veel. Ik bezit nog de oorringen van mijn moeder. Maar dat komt nog.