Kolet Janssen

auteur

Paars met gele stipjes

12 november 2018

Ik zat in het tweede leerjaar. Onze jonge juf, in mijn ogen natuurlijk al lang en breed volwassen en dus behorend tot een andere mensensoort, gaf ons de opdracht om een opstel te schrijven. Met als titel: ‘Mijn juf’.

Ik begon met allerlei lovende en voor de hand liggende kwaliteiten: hoe slim ze was, en hoe knap en hoe lief. Maar gaandeweg kreeg ik een hekel aan mijn eigen zeemzoeterigheid en ik besloot de waarheid ook aan bod te laten komen.

Het was namelijk zo dat onze juf, als ze boos werd, gevaarlijk rood aanliep. Zo erg dat niemand nog hoorde wat ze dan zei, maar dat we allemaal angstig staarden naar haar dieprode gezicht. Dat zag eruit alsof het elk moment kon ontploffen.

Dus schreef ik in mijn opstel de zin: ‘Als onze juf boos is, wordt ze paars met gele puntjes.’ Enige dichterlijke vrijheid eigende ik me zonder nadenken toe. Trots op mezelf leverde ik mijn opstel in.

Twee dagen later vroeg de juf me op het einde van de schooldag om even na te blijven. Ze las me de zin uit het opstel voor en vroeg wat ik daar eigenlijk mee bedoelde. Ik sloeg mijn ogen neer. Hoe kon ik dat uitleggen? ‘Vind je dat ik zo vaak boos word?’ wilde ze weten. ‘Ben je bang van mij in de klas?’ Ik schudde mijn hoofd. Dat had ik niet geschreven! ‘Maar waarom schrijf je dat dan?’ drong ze aan. Ik haalde mijn schouders op. Ik durfde niet te zeggen dat het een grapje was, want zij vond het duidelijk niet grappig. Na wat een eindeloos lange tijd leek, liet ze me gaan.

Het was de eerste, maar niet de laatste keer dat ik met mijn schrijfsels in de problemen kwam. Mijn ouders konden er gelukkig om lachen. Eén ding heb ik er wel van geleerd: het heeft geen zin om uit te leggen wat je geschreven heb. Dat hoeft niet en het helpt nooit. Elke lezer mag er fijn zelf mee verder aan de slag, of niet.

Reacties krijgen daarentegen is wel leuk. Horen wat iets bij een ander oproept. Uitwisselen via een tekst kan heerlijk zijn. Dat brengt me bij de vraag: wat vinden jullie, mijn lezers, eigenlijk van de blogstukjes die ik nu al wekenlang op jullie loslaat? Moet er iets meer van dit of iets minder van dat? Waarover lees je het liefst? Wat moet weg? Heeft er nog iemand een goede tip? Alle reacties zijn meer dan welkom!

1 reacties op “Paars met gele stipjes”

  1. Hendrik schreef:

    Ik vind ‘je schrijfsels’ -zoals jij dat noemt- een goede start om over na te denken, dikwijls kan ik er me in vinden, soms vind ik te veel ‘hollandse’ woorden, maar dat neem ik er bij. Soms gebruik ik je teksten om voor te lezen, heel soms zijn ze een aanloop om zelf een tekst te plegen. (Maar dat is eerdere zeldzaam; dat ik -dus- denk dat ik het beter zou kunnen…)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.