Kolet Janssen

auteur

Samen stil

27 april 2023

Heeft u ooit geprobeerd om samen met andere mensen in dezelfde ruimte stil te zijn? Dat kan slechts op weinig plekken: in een bos, in de bibliotheek of in de kerk. Heel soms ook in een café, als het er niet te druk is en er geen muziek speelt.

Je kijkt elkaar niet aan. Je bent elk bezig met je eigen besognes. Je doet je best om geen geluid te maken. Je hoest besmuikt. Je onderdrukt een nies, een hik of een boer. Je slaat de bladzijden van je boek behoedzaam om of je tokkelt zachtjes op je toetsenbord. Als je naar je plek loopt, demp je het geluid van je voetstappen. Er hangt een soort gewijde stilte in de lucht, als een tastbare laag onzichtbare mist, die op elk moment uit elkaar kan spatten. Samen met de anderen doe je er alles aan om die broze stiltelaag in stand te houden.

Als je met een hele groep tegelijk helemaal niets doet, is het nog specialer. Je wacht, zonder te weten waarop. Je voelt iets neerdalen dat je niet kunt zien of horen. Je hart wordt ruimer en je hoofd vult zich met vrede. Je bent je enerzijds heel erg bewust van al die anderen, die samen met jou de stilte bewaren. En tegelijk lijkt het alsof je daar alleen zit, elk wezen rechtstreeks in contact met de aarde en de schepper.

Na een poos beginnen mensen te schuifelen. Iemand snuit zijn neus en schraapt zijn keel. Een ander slaat zijn benen over elkaar en ritst zijn jas open. Die kleine, alledaagse geluiden trekken je weer het gewone leven in. Voor je het weet ben je zelf ook weer druk bezig met het maken van geluiden: je praat, je loopt, je neuriet, je luistert naar muziek.

Heel even was je weg van de wereld. Heel even dook je in het diepste van je ziel, waar wij allemaal op elkaar lijken en bij elkaar horen. Het is als iets uit de tijd voor onze geboorte of uit het paradijs dat ons wacht. Iets dat we ons niet meer of nog niet kunnen voorstellen. We zijn blij dat we weten dat het bestaat, ook al proeven we er maar heel af en toe van. Ook als we weggaan, blijft die stilte daar hangen, tot we weer terugkomen. De stilte is vol openheid. Alles is daar mogelijk. Ze is dieper dan onze diepste gedachten en gevoelens. Daarom heeft echte stilte iets heiligs.

(Photo by Patrick Robert Doyle on Unsplash)

1 reacties op “Samen stil”

  1. lieve, kolet,
    stilte, een mysterieus woord. inderdaad iets heiligs. iedereen beschikt over dat “vermogen” , voorbij gedachten, gevoelens, ons ego, …een mysterie. niemand kan zeggen wat het is. in de mystiek zegt men, onder meer eckhart, dat de stilte de plek is waar god ons het meest nabij is. daarom mediteren wij, elke dag. apart en collectief.
    groetje van thei noukens

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.