Speelgoed

16 februari 2023

Als mijn kleindochter komt, haal ik de krat met speelgoed tevoorschijn. Daarin zit een reeks in elkaar passende potjes, een stel frutselblokken waarmee je van alles kunt doen, een collectie duplokarretjes en -mannetjes, een aantal houten autootjes, een loopwagentje, en nog wat dingetjes. Ik bouw een toren van de blokken. Zij kruipt ernaartoe en maait die met één arm omver. Ze schuifelt verder naar de plek waar onze tijdschriften liggen en begint die met grote inspanning en veel plezier van de plank te halen. Af en toe kijkt ze even wat erop staat, maar de lol zit toch vooral in het rukken en trekken.

Ze hijst zich recht aan de salontafel en reikhalst naar dat ene kaarsje in het midden dat ik nog had laten staan omdat ik dacht dat ze er niet zou aankunnen. Ze maneuvreert zich naar de kamerplanten ook al staan die volledig gebarricadeerd. Onderweg pauzeert ze even bij het stopcontact – gelukkig inmiddels beveiligd – en peutert ze aan de schakelaar van de staande lamp.

In de keuken trekt ze zich recht aan de ovendeur en peutert met zoveel overgave aan de knopjes dat ze er eentje uitgepeuterd krijgt. Ze gaat onder een keukenstoel zitten en schuift die boven haar hoofd hardhandig heen en weer. Ze voelt even of de verwarming niet te warm is en komt dan daaraan overeind om te reiken naar wat er op de vensterbank staat. Geen groter plezier voor haar dan even het rode, houten paardje te mogen vasthouden en het dan weer terug te zetten.

Het speelgoed is eventjes leuk, maar onze meubels en spullen zijn honderd keer interessanter. Ze wil meppen op de kast, kijken in de koelkast, kloppen op de lamp, graaien in het boekenrek. Dat is het echte leven en geen kleurige namaakvoorwerpen kunnen haar daarvan afleiden.

Ik heb al geprobeerd het speelgoed strategisch te verspreiden onder de keukentafel of onderweg naar het raam, maar het helpt niet. Kleindochter wil bezig zijn met het echte werk, niet met nepspullen die alleen voor haar bedoeld zijn.

Alleen boekjes vinden nog genade in haar ogen, vooral als er blaadjes kunnen worden omgedraaid of flapjes opgetild. Of als het verhaal zo meeslepend is, dat onze voorleestoon haar volledig betovert.

En zo is het nog maar eens bewezen: boeken zijn geen speelgoed. In boeken zit het echte leven.

(Photo by Juan Encalada on Unsplash)