Spelletjes

8 december 2020

In het leven komt het erop aan om de vervelende dingen toch een beetje leuk te maken. Dat is een les die mijn vader me al vroeg heeft geleerd. Het lukte niet altijd, maar vaak wel.

Als we tegen het einde van de zomer de aardappelen moesten rooien in onze moestuin, hadden we daar allebei vaak niet echt veel zin in. Het was saai en zwaar werk om de aardappelstruiken een voor een met de riek omhoog te trekken, het loof weg te halen en dan in de kuil te graven naar aardappelen. De grote en normale gingen in de mand, de piepkleintjes in een aparte bak. Die kookte mijn moeder in een grote ketel voor de konijnen.

Het duurde lang voordat we een rij hadden afgewerkt en dan waren er nog zoveel andere rijen. Maar het moest nu eenmaal gebeuren.

Een van de opleuktactieken van mijn vader was om ons in te leven in historische personages. Hij was Alexander de Grote, ik zijn paard Boukefalos, dat de kruiwagen trok. Samen kampten we op het slagveld. En om het wat spannender te maken, hielden we weddenschappen bij elke aardappelstruik: hoeveel aardappelen zou hij opleveren? Wie er het dichtste bij zat, was de winnaar. Na afloop dronken we een glas tafelbier. Dat vond ik helemaal niet lekker, maar het was stoer en het hoorde erbij.

Mijn buurvriendin en ik doen ook van die dingen. Al bijna dertig jaar strijken we op een avond in de week samen. Tegenover elkaar met twee strijkplanken. Voor we het weten, is de klus geklaard en zijn we weer bijgepraat. Zo zijn we ook begonnen met ’s ochtends vroeg een kwartiertje aan pilates te doen. Samen met een lotgenoot hou je dat soort dingen altijd beter vol.

En toen kwam corona en gooide onze vaste rituelen in de vuilnisbak. We komen niet meer in elkaars huis. We sturen nog een appje als we eraan beginnen en we praten geregeld bij in de deuropening, maar het is niet hetzelfde.

Je kunt nu eenmaal niet van alles een spelletje maken. Vraagstukken in de rekenles bleven voor mij weerzinwekkend, hoe mijn vader ook probeerde mij er de lol van te laten inzien. En bij deze lange begrenzing van onze sociale contacten, verlies ik ook weleens de moed. Maar gelukkig mag ik dan meedoen met de spelletjes van anderen. Zoals de Sinterklaasopdrachten die we van onze dochter kregen en die we met het hele gezin met volle overgave uitvoerden.

Kerstmis komt eraan. Laten we veel spelletjes bedenken om samen op afstand te spelen. Ik ben fan.

(Afb. van Jan Antonin Kolar via Unsplash)