Straks misschien

22 april 2021

‘Wacht even, die lange slungelige acteur, wat was zijn naam toch? Je weet wel, hij speelde ook in die film over die zieke vrouw. Hoe heette die film ook alweer? Straks schiet het me wel te binnen!’

Herkent u dit soort gesprekjes? Ik voer ze aan de lopende band. Ik vergeet titels van boeken, namen van merken, schilders en componisten. Straks weet ik het weer, zeg ik elke dag wel een paar keer. Maar inmiddels besef ik dat ook dat niet meer klopt. Waar ik een poos geleden hardnekkig in mijn hoofd op zoek bleef gaan naar ‘the missing link’, vergeet ik nu zelfs dat ik iets zoek. Misschien is dat niet eens zo erg, want het geeft rust. En wie ligt er tenslotte wakker van de naam van een verre kennis of een dorpje waar we ooit op vakantie zijn geweest. Het mag wegzinken in de nevelen van de tijd.

Mijn moeder weet nauwelijks nog wat er in het recente verleden is gebeurd. Als ik haar ’s avonds aan de telefoon vraag wat ze die middag heeft gedaan, zegt ze iets als: ‘Ik ben weggeweest en het was fijn, maar vraag me niet wat ik gedaan heb.’ Het blijft moeilijk om op die basis een gesprek te voeren, maar anderzijds is het een hele geruststelling dat het gevoel van tevredenheid overheerst en overeind blijft tussen al die geheugengaten.

‘Moet ik mijn moeder niet laten testen voor Alzheimer?’ vroeg ik de verzorging een paar jaar geleden. Maar dat raadden ze me af. Zo’n test zou heel confronterend zijn en mijn moeder zou er gegarandeerd ongelukkig van worden. ‘Ze heeft trouwens geen Alzheimer, het is gewoon ouderdomsvergeetachtigheid’, stelden ze me gerust. Alsof iets geen kwaad kan als je het een andere naam geeft.

‘Gelukkig weet ik het nog allemaal’, zegt mijn moeder met de regelmaat van een klok fier. Ze vindt dat ze in perfecte staat oud wordt. Want ze vergeet dat haar vergeetachtigheid toch wel lastig is. Ze ziet de impact ervan niet en dus bestaat het niet echt. Zolang ze weet wie ze is, wie wij zijn en waar haar kamer is, is er niets aan de hand.

Leven in het nu, veel mensen werken er hard aan om dat te bereiken. Mijn moeder is er kampioen in. Ik volg op enige afstand in haar voetsporen.

(Afb. van Oberholster Venita via Pixabay)