Kolet Janssen

auteur

Sturen

30 oktober 2018

Wij maken uw keuken! zegt meneer Dovy nadrukkelijk in het reclamespotje op de radio. Nee, echt niet! roep ik voor de zoveelste keer terug. Mijn man lacht. Hij kent al langer mijn afweerreactie als ik te nadrukkelijk in een bepaalde richting word gestuurd. Hoe treurig ik word als hij voor mij, met de beste bedoelingen, alvast even suggereert wat ik op een vrije namiddag kan doen. Waardoor in mijn ogen al die leuke activiteiten meteen definitief uitgesloten zijn. Of hoe nijdig ik word van het Pinterest-bericht: Deze pins ga je vast leuk vinden. Niet dus.

Het blijft een lastige allergie, zeker als je gelovig bent. Als 18-jarige ging ik ooit naar een bijeenkomst van de Jesus People. Op een groot scherm maakten ze duidelijk dat je voortaan Jezus op de stoel van je leven moest laten zitten, en dat je zelf opzij moest gaan staan. Ik haakte ter plekke af. Zo’n instelling was aan mij niet besteed.

Ik wil niet gestuurd worden. Ik wil zelf aan de knoppen draaien. Ik heb een verstand en een hart en daarmee probeer ik me uit de slag te trekken, met al mijn beperkingen. Zo goed en zo kwaad als het gaat. Ik heb niet het idee dat God iets anders van mij verwacht.

Maar wat doe ik dan met dat zinnetje uit het Onzevader: Uw wil geschiede? Daar kan ik echt niet omheen. Gek genoeg heb ik daar geen problemen mee. Ik wil namelijk heel graag deel uitmaken van een groot geheel. Mijn steentje bijdragen in een goed plan op lange termijn. En wie kan er een beter plan hebben dan God, ook al gaat het heel traag in mijn beperkte mensenogen?

Dus komt het erop aan op tijd en stond te checken of ik nog op de juiste koers zit. Regelmatig moet ik wat bijsturen, omdat ik iets of iemand uit het oog dreig te verliezen. Zolang ik mijn handen maar niet van het stuur hoef te halen, vind ik dat prima.

En als er toch ooit iets gebeurt, waardoor ik de pedalen kwijtraak? Dan hoop ik verder in de goede richting te blijven verder dobberen. Met af en toe een duwtje in de rug van wie het goed met mij meent. Gun mij nog lang de illusie dat ik zelf aan het stuur zit.

Een reactie op “Sturen”

  1. Jes Bouwen schreef:

    Heerlijk en zo herkenbaar. De allergie voor wie het beter weet en mij een richting in wil sturen die ik eerst zelf wil onderzoeken…

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.