Kolet Janssen

auteur

Tijd voor een verhaal?

16 augustus 2017

(foto Filip Naudts)

Verhalen over vrouwen, van alle tijden. Bijbelse vrouwen van nu.

Delila: de vrouw die meer gelooft in geld dan in liefde 

Delila lachte met haar hoofd naar achter, waardoor haar lange, slanke hals goed uitkwam. Ze zag hoe Ronald zijn ogen niet van haar kon afhouden. Vanaf de eerste dag dat ze in de zaak kwam werken, had ze geweten dat ze Ronald kon inpakken. Die hunkerende blik, die mollige handjes die net iets te lang op haar bovenarm bleven liggen als hij iets vroeg. Toen ze bij het kerstfeestje zijn vrouw had gezien, wist ze genoeg. Een zuur mens, waar niet veel plezier mee te beleven viel. Ronald snakte naar een glimp van vrolijkheid in zijn leven.

Ronald had zeker potentieel. Hij had een goed figuur en een dikke, bruine haardos. Hij was bovendien goed in zijn vak, dus dat gaf garanties voor de toekomst. Ze begreep niet waarom hij zo lang die vrouw als een blok aan zijn been met zich mee sleepte. Op zijn leeftijd moest je geen tien jaar meer wachten als je nog een andere kant uit wilde met je leven. Hij was een jaar of acht ouder dan zij: genoeg om hem te prikkelen, maar niet zo veel dat hij zich met haar belachelijk zou maken. Twee keer maakte ze er expliciet werk van om uitgebreid te luisteren naar een van zijn warrige verhalen, op de juiste momenten te lachen en continu geïnteresseerde vragen te stellen. Dat volstond.

De dag erop vond ze een briefje onder haar laptop. ‘Delila, mag ik je uitnodigen om te gaan eten?’ Er stond de naam van een exclusief restaurant bij. Natuurlijk had ze ja gezegd. Ze vroeg zich af met welke smoes hij zijn vrouw om de tuin had geleid. De wekelijkse volleybalavond, zo bleek. Hij had zijn maten in de steek gelaten voor haar. Delila kleedde zich zorgvuldig in het zwart. Een jurk met een niet te opzichtig décolleté, maar met een split waarin haar benen nog langer leken dan ze waren. Haar nagels lakte ze lichtroze, zodat het nauwelijks zou opvallen. Ze hing de hele avond aan zijn lippen en hij genoot. Hij was vrolijker dan ze hem ooit had meegemaakt.

Ze namen afscheid bij de deur van haar huurflatje, met een kus die meer beloofde, maar nog niet meteen. ‘Het was een fijne avond, Ronald’, zei Delila. ‘We doen dat nog eens, goed?’ drong Ronald aan, terwijl hij haar hand niet losliet. Ze antwoordde niet, glimlachte alleen en verdween naar binnen, terwijl ze hem voor de deur liet staan. Door de kieren van haar gordijn zag ze dat hij nog even gebogen bij het portier van zijn auto bleef staan, voordat hij instapte en wegreed.

Bij het volgende etentje, twee weken later, speelde hij open kaart. ‘Ik wil je vaker zien, Delila. Ik kan niet meer zonder jou.’ Delila had haar blik neergeslagen. ‘Ik vind het ook heel fijn samen met jou’, zei ze. ‘Maar ik wil weten wat je bedoelingen zijn. Ik wil me niet zomaar in een avontuurtje storten.’ ‘Ik ben geen vrij man, dat weet je’, zei Ronald. ‘Maar mijn huwelijk met Vivi is op sterven na dood, al jaren.’ Hij stopte. ‘Maar je blijft bij haar’, concludeerde Delila. Ronald spreidde zijn handen. ‘De kinderen zijn nog volop met hun studies bezig’, zei hij. ‘Ik wil het hen niet aandoen nu. Als ze eenmaal volwassen zijn, is de situatie anders natuurlijk.’ Hij keek haar niet aan toen hij dat zei en Delila wist wat dat betekende. Een relatie in de schaduw. Leuke avonden, misschien zelfs weekendjes, maar nooit iets substantieels. Verdoken cadeautjes, luxe etentjes. Ze had op meer gehoopt, maar ze zou pakken wat ze kon krijgen.

Bij haar voordeur keek ze hem ondeugend aan. ‘Nog een afzakkertje?’ vroeg ze, met haar hoofd schuin. Hij glimlachte breed. Ze ging dicht tegen hem aan zitten op de bank en schopte haar schoenen uit. Hij ademde langzaam in en uit en kuste haar arm, van vingertoppen tot oksel. Zij loodste hem naar haar lippen. Hij was zo haastig dat ze zelfs niet tot in haar slaapkamer raakten, maar dat gaf niet. Na afloop hielp ze hem zich toonbaar te maken, zodat Vivi geen argwaan zou krijgen. Daarna kuste ze hem de deur uit.

Ze speelde de verrukte vrouw telkens als hij met een cadeautje aankwam en hij genoot van haar opwinding. Hij werd er zelf opgewonden van en verdrong er zijn schuldgevoel mee. Een lelijke parelketting (ze moest dringend zijn smaak bijsturen), een nieuw horloge, een dure zijden sjaal. Toen ze tersluiks liet vallen dat ze zo graag eens een weekje naar zee wilde, gaf hij haar geld en kwam haar halverwege de week opzoeken. Ze overlaadde hem met kussen. Zeuren over zijn vrouw vermeed ze zo veel mogelijk. Mannen als Ronald hadden thuis al genoeg gezeur aan hun kop, daar hoefde zij niet nog een schepje bovenop te doen. De enige reden waarom hij met haar omging was om tijd zonder problemen te kopen. Tijd waarin hij werd beluisterd, geknuffeld, gestreeld in zijn nek en in zijn ijdelheid. Tijd waarin hij centraal mocht staan. Delila was er goed in om hem dat te geven. Ze ging steeds verder. Ze wilde zekerheid, en als hij die niet kon geven door met haar een nieuw leven te beginnen, moest ze het anders aanpakken. Een aanbetaling voor een flatje, dat probeerde ze voor elkaar te krijgen.  Ze moest aan haar toekomst denken.

Hij keek verwilderd toen ze erover begon. ‘Stel je eens voor, dan kunnen we daar samen ons liefdesnestje maken’, droomde Delila luidop. Maar hij schudde zijn hoofd. ‘Zoveel geld kan ik niet ongemerkt weggeven’, zei hij. ‘Het is toch niet weg, het is toch net zo goed van jou, jij kunt er toch komen wanneer je maar wilt’, fluisterde Delila en ze beet zachtjes in zijn oor. Maar ze zag aan zijn blik dat ze te ver was gegaan. Daarna hoorde ze wekenlang niets meer van hem. Op het werk negeerde hij haar nog iets meer dan anders.

‘Ik zoek naar een oplossing, Delila’, stond er op het scherm van haar gsm na een week. Ze vervloekte hem. Was ze misschien een probleem, dat hij voor haar een ‘oplossing’ moest vinden? Met Ronald was het afgelopen. Ze zou hem vergeten, ze had al te veel tijd aan hem besteed. Maar dat zou op haar termen gebeuren, niet op de zijne, nam Delila zich voor. Ze had op hem gerekend, maar hij had haar laten vallen. Waarom had hij haar geen flatje gekocht, toen het nog kon? Ze zon op wraak.

Van de ene dag op de andere kwam er een nieuwe directeur. Jan, twee jaar ouder dan zij, single en goodlooking. Ze groef opnieuw de strijdbijl op. Ze lachte voluit als hij iets grappigs zei, stelde een subtiele vraag naar iets wat hij eerder had vermeld, trok haar elegantste kleren aan, en hing onopvallend rond op de plekken waar hij zou voorbij komen. Het werkte. Natuurlijk werkte het. Hij vroeg haar om mee te gaan naar een belangrijke klant in de hoofdstad. Daarna konden ze samen een hapje eten, zei hij quasi achteloos. Ze glimlachte en dacht: ‘Beet.’

Vlak voordat ze zou vertrekken, kwam een vrouw in een vormeloze jas de deur binnen. Vivi, de vrouw van Ronald. ‘Waar vind ik Ronald ergens?’ vroeg ze aan Delila. Ze deed geen enkele moeite om vriendelijk te zijn. Delila wees haar de weg. Toen haalde ze iets uit haar tas. Het lelijke parelsnoer, nog in de verpakking. Ze was van plan geweest om er in een middagpauze mee langs een juwelier te gaan om te vragen wat hij ervoor gaf. ‘O, wilt u hem dit even teruggeven?’ vroeg ze. Ze stopte de verbaasde vrouw het doosje in handen en beende naar de parking waar Jan haar al opwachtte. Zo, dacht ze voldaan, laat hem dat maar eens oplossen.

 

Delila in de Bijbel

Krachtpatser Simson is niet te verslaan. Keer op keer is hij sterker dan zijn vijanden, de Filistijnen. Hij neemt steden in en grijpt de vrouwen die hij wil hebben. Dat doet hij ook met Delila. Maar voor haar valt hij zelf. Zij ontfutselt hem het geheim van zijn onoverwinnelijke kracht: die zit in zijn hoofdharen die nog nooit geknipt zijn, een teken van zijn toewijding aan God. Delila verraadt Simson voor veel geld aan de Filistijnse machthebbers. Simsons haar wordt afgeknipt. ‘De Filistijnen zijn er om je te halen!’ roept Delila. Simson probeert zich nog te verzetten, maar zijn kracht is weg. Hij wordt overmeesterd en gevangen genomen.

Ook het lied ‘Delilah’ van Tom Jones (1968) gaat over een ontrouwe vrouw.

Lees het verhaal van Simson en Delila in Rechters 16.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.