Vasten maar weer?

17 februari 2021

We zijn er vet mee. Met winkels waar je in je eentje naar binnen moet. Met restaurants waar je heerlijke maaltijd alleen in meeneemzakjes wordt geserveerd. Met vriendinnen die zelfs op het scherm wat vermoeid beginnen te ogen. Met een kapper vermomd als een astronaut en net zo onverstaanbaar. Terwijl je je (volwassen) kinderen nog steeds alleen gedoseerd en buiten mag zien.

Maar goed, eerst was het Vette Dinsdag. De dag om nog even te zwelgen in overvloed. Vanaf vandaag is het vasten. Of veertigdagentijd, zoals wij christenen het tegenwoordig noemen. Want de nadruk ligt al lang niet meer op minder of niets eten. Om een dieet te volgen, hoef je immers geen christen te zijn. Ons gaat het al eeuwenlang om verdieping, soberheid en solidariteit. Iets wat we inmiddels al bijna een jaar dagelijks kunnen oefenen, met dank aan corona.

Bijsturen

Waarvoor hebben we dan nog een vastentijd nodig? Er zal geen as op onze hoofden worden gestrooid vandaag, op Aswoensdag. Maar we hebben elke dag de bittere smaak in onze mond van wat we missen. We verlangen naar wat ooit zo vanzelfsprekend was: een knuffel, een ongepland vriendenbezoekje, een avondje uit, een reis.

Een jaar lang al hebben we uitvoerig kunnen nadenken over andere meer zinvolle invullingen van ons leven. Over het bijsturen van onze samenleving. Over waar het echt op aankomt. Over de mensen die ons overeind hielden en de bezigheden die we nodig hadden om onszelf te blijven.

Nu het einde van de beperkingen heel in de verte misschien in zicht komt, is het de vraag wat we gaan meenemen van al onze diepzinnige bespiegelingen. Krijgen we een duurzamere en rechtvaardigere wereld? Of gaan we zondermeer voor gulzig inhalen van wat we gemist hebben, voor een uitbundigere versie van ‘pakken wat je kunt krijgen’?

Meenemen

Mensen veranderen slechts als het niet anders kan. Dat hebben we ervaren in het afgelopen jaar en het zal ook gelden in de toekomst. We zijn heel bruusk van Vette Dinsdag in een maandenlange ‘Veertigdagentijd’ terechtgekomen. Noodgedwongen en verplicht voor iedereen.

Stilaan moet iedereen aan zichzelf de vraag stellen: Wat heb ik geleerd tijdens deze coronatijd? Wat wil ik niet meer kwijt? En hoe zal ik dat meenemen als alles weer ‘normaal’ is? Het is een eenvoudige oefening, die veel effect kan hebben. Ideaal om ons de volgende veertig dagen mee bezig te houden.

Zodat we binnenkort hopelijk echt voluit ‘Alleluja’ mogen roepen!