Ver van hun bed

17 maart 2022

‘Het onderwerp van het verhaal dat je voorlas, staat misschien nogal veraf van de leefwereld van de kinderen’, zegt de juf na afloop van de schoollezing. Ik heb in het tweede leerjaar verteld over en voorgelezen uit ‘De Maan is Overal’, een vluchtelingenverhaal. De mooie illustraties van Fatinha staan op het digibord. De kinderen reageerden met interesse en met veel vragen.

‘De meeste gezinnen hier kijken thuis niet eens naar het nieuws’, meent de juf. Maar hoe kan het dan dat de kinderen vol waren van wat er in Oekraïne gebeurde? Dat ze honderduit vertelden over wat zij zouden meenemen als ze plots zouden moeten vluchten? Dat ze precies wisten hoe het voelde om in een land te zijn waarvan je de taal niet spreekt?

En dan was er nog dat meisje in de klas dat uit Syrië kwam. Ze kwam als kleuter aan in ons land, vertelde ze. In het begin begreep ze helemaal niets van wat er in de klas gezegd werd, ze moest alles nog leren. Ze wist nog heel precies wat haar eerste woordje Nederlands was: ‘juf’.

Terwijl ze dat vertelde, ging haar eigen juf stug door met schriften nakijken, achteraan in de klas. Sommige mensen horen alleen wat ze willen horen. Altijd jammer voor de kinderen.

(Afb. van Victoria Borodinova via Pixabay)