Kolet Janssen

auteur

Vergeven of vergeten?

20 september 2020

Elke dinsdagnamiddag praat ik met drie andere dames een uur lang in het Frans. Kwestie van het miserabele peil van mijn roestige schoolfrans een beetje op te poetsen. Een van ons is experte en zij corrigeert of helpt waar nodig. Het is merkwaardig wat het doet met een mens om ingespannen te moeten zoeken naar woorden. Of naar andere manieren om hetzelfde te zeggen, omdat je het niet meteen gedraaid krijgt in het Frans.

Ons gesprek gaat alle kanten uit. Zo verzeilden we onlangs in een gesprek over vergeven en vergeten. We raakten het er niet over eens wat nu het moeilijkste was: vergeven of vergeten.

Vergeten heb je niet echt zelf in de hand. Het is geen keuze, het overkomt je. Je bepaalt niet zelf wat er wel of niet in je hoofd blijft hangen, wat je te binnen schiet in slapeloze uren. Vergeten was dus het moeilijkste, vonden mijn Franse gesprekspartners.

Vergeven was volgens hen wel een keuze. Je zet een bewuste stap om iets op te klaren. Je helpt er de ander mee vooruit, maar ook jezelf. Want iets wat je vergeeft, kun je beter loslaten. Je blijft er niet in vastzitten.

Ik spartelde nog even tegen, in mijn beste Frans. Ik had nog steeds het gevoel dat ik met mijn gatenkaasgeheugen veel beter was in vergeten dan in vergeven. Was het niet ‘très difficile’ om zomaar te vergeven? Was het niet nodig dat de ander spijt had en iets wilde goedmaken?

Dat kon zeker helpen, gaven mijn Franse dames toe. Maar het was niet de essentie. Vergeven bleef hoe dan ook iets wat je zelf kon doen. Ze legden uit dat het meestal niet meteen kon gebeuren, dat er tijd voor nodig was. Maar dat het altijd hielp.

Met de kinderen van de kinderwoorddienst luisterden we vorige zondag naar het verhaal van Jezus die zegt dat we zeventig keer zeven moeten vergeven. ‘Vierhonderdnegentig keer!’ riep iemand uit. We beseften samen dat dat te veel was om er een overzichtje van bij te houden. Dat het dus betekende dat je nooit kon ophouden te vergeven.

En dat alles omdat God ons ook aan één stuk door vergeeft, als we blunderend door het leven gaan.

‘Pardon’, zegden we vroeger in mooi Frans, als we om excuus vroegen. Het klinkt nog altijd eerlijker dan ‘sorry’. Misschien omdat het ons helpt om echt vergeving te vragen, voor grote en kleine dingen. Waar Frans al niet goed voor is.

(Kerknet.be 20 september 2020, afb. van Diana de Weert via Pixabay)

1 reacties op “Vergeven of vergeten?”

  1. Noël Tobback schreef:

    ‘PARDON’ als reactie van ‘ZEG DAT NOG EENS’ en dan valt men stil…

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.