Wat je hoort op lezingen

16 maart 2023

Bijna alle kinderen zijn al naar buiten, na afloop van de lezing. Een meisje blijft hangen. Ze wil duidelijk nog iets zeggen of vragen. ‘Mevrouw, schrijf je eens een boek over mij?’ vraagt ze dan plompverloren.

Ik antwoord dat ze dat misschien beter zelf kan doen. Dat zij haar eigen leven beslist het beste kent. Dat het voor mij niet mogelijk is om een verhaal te schrijven over iemand die ik nauwelijks ken.

Maar dat is niet wat ze wil horen. Ik zucht.

‘Hoe heet je?’ vraag ik.

‘Mila!’ roept ze uit. Haar ogen schitteren opeens. ‘Mila met één ‘L’. En iedereen lacht met mij omdat het niet met twee ‘L-en’ is.’

Ik probeer empathisch te knikken, maar ze is al verdwenen. Nu ze haar naam in mijn hoofd heeft gedeponeerd, is ze er gerust op dat ze binnenkort in een verhaal van mij zal opduiken. Ik zucht berustend. Ik weet nu al dat ik haar niet meer uit mijn hoofd krijg.

Dan komt de leraar dichterbij. Hij wil weten hoe dat zit met uitgevers, of je die moet betalen en wat je aan een boek verdient. En dan komt de aap uit de mouw. ‘Ik ben ook al een paar keer aan een verhaal begonnen’, zegt hij trots. ‘Alleen maar een kinderverhaal, hoor. (sic!) Over spinnen in een huis. Ik wil daar dan een wetenschappelijk tintje aan geven, dat spinnen acht poten hebben en zo. Maar ik kom helaas nooit ver met mijn verhaal.’

Weer doe ik mijn best om empathisch te kijken. Ik krijg zo gauw geen aanmoedigende tips bedacht, maar ik wens hem succes en hij bedankt me.

Wat scheelt er toch met de mensen? Waarom wil iedereen in een boek staan of er een schrijven? Hebben mensen niet genoeg aan hun eigen leven, dat ze er per se ook nog eentje willen leiden op papier?

Misschien moet ik gewoon zeggen: doe het niet. Leef gewoon je leven en wees blij dat je niet verstrikt raakt in de hersenspinsels van een verhaal. Ga vissen of voetballen en blijf uit de buurt van wat naar schrijven ruikt. Geniet van wat je te lezen krijgt en laat het zwoegen maar aan anderen over.

Maar ik ben een schrijver. En dus zwijg ik en lach ik geheimzinnig en luister aandachtig naar alle vreemde dingen die mensen me vertellen.

(Photo by Darius Bashar on Unsplash)