Zolang er mensen zijn

2 juni 2024

Soms twijfel ik er al eens aan of er wel genoeg mensen van goede wil zijn. Er is zoveel onrecht en bedrog, nietsontziende hebzucht en wreedheid. Elke dag worden we gebombardeerd met de bewijzen daarvan. En dan klinkt het lied ‘Zolang er mensen zijn op aarde…’ een beetje vals. Want niet alles lijkt goed te komen, ook al zijn er mensen genoeg.

Maar dan gebeurt er opeens iets hartverwarmends dat alles weer goed maakt.

Mijn kleinzoon is klein. Alle kleine genen van diverse familietakken kwamen geconcentreerd bij hem terecht en hij is dus al zijn hele tienjarige leven veruit de kleinste van de klas. Onlangs was hij met de klas in een pretpark en ze mochten in groepjes van vier de attracties verkennen. Dat liep goed, tot ze bij een installatie kwamen waar hij werd geweigerd. Hij haalde de vereiste minimumlengte niet.

Grote ontgoocheling. De andere drie van zijn groepje waren wel groot genoeg… Maar een van de andere jongens hoefde niet lang na te denken. ‘Ik blijf bij mijn vriend’, zei hij. En dat deed hij ook.

Zolang er zulke mensen zijn op aarde, is er hoop. Mensen die een ander niet in de steek laten op het cruciale moment. Die even in de schoenen van een ander kunnen gaan staan en meevoelen met wat hij of zij voelt. Die er verder geen woorden aan vuil maken, maar doen wat nodig en goed is.

Zolang een tienjarige zoiets kan, komt het wel goed met de wereld.

(Otheo.be 2 juni 2024, Photo by Garrett Jackson on Unsplash)