Zolang er sneeuw is

6 januari 2022

Op een ochtend lagen er dekentjes van sneeuw op de daken in ons vakantiepark in de Ardennen. En ook reepjes sneeuw op de bovenkant van de hagen en de verdoken stukjes van het gras. ‘Sneeuw!’ riep ik spontaan uit.

Het gevoel van verrukking is nog hetzelfde als dat van heel lang geleden, als de hele wereld ’s nachts opeens wit was geworden. Mijn vader was al bezig een pad te scheppen van de straat naar de keukendeur, de enige deur die wij ooit gebruikten. Ik hoor nog het schrapende geluid van de schop over de bevroren ‘steentjes’. Snel snel wassen en aankleden. Een extra paar sokken voor in de rubberlaarzen. Handschoenen niet vergeten. Mijn moeder maakte boterhammen klaar en een aluminium flesje met melk. Dat kon ik opwarmen op de kachel in de klas. Want anders kwam ik met de fiets in de middagpauze over en weer, maar dat lukte niet in die sneeuw.

De buurman had een auto, een Ford Taunus, en hij maakte een ommetje langs de school om zijn kinderen en ook mij te droppen. We mochten om de beurt op de slee die met een touw achter de auto was geknoopt, in een walm van uitlaatgassen.  En met veel gilplezier bij elke bocht, als de auto vertraagde en de slee nog even verder gleed, tot net niet tegen de bumper. Iedereen was te laat, maar dat maakte niets uit. Sneeuw veranderde de wereld in een vrolijke chaos.

Op de speelplaats bouwden we iglo’s en sneeuwmannen. In een hoek hadden de zusters van de school een paar emmers water uitgegoten en die waren ’s nachts bevroren tot een perfecte glijbaan. Een aanloop en dan … zoef! Met de benen zijdelings achter elkaar, de armen gespreid en de blik naar voor. Het ging telkens harder en verder.

Onze handschoenen waren niet bestand tegen de kou, dus als we met verkleumde vingers eindelijk naar binnen moesten, deed het prikken van onze ontdooiende vingers een kwartier lang gemeen pijn. Maar dat hadden we er graag voor over.

Zoals toen zal het nooit meer zijn. Maar ook nu is sneeuw voor kinderen een onverwachte buitenkans, een belofte van avontuur, een extraatje dat de saaie dagen doorbreekt. Wie weet komen er nog een paar dagen sneeuw deze winter. Ik hoop het voor hen en voor mezelf.

(Afb. van Marcel Walter via Unsplash)