Zonnebrand

19 september 2023

Over een tijdje gaan we voor het eerst op bezoek bij onze pleegzoon en zijn vrouw in Australië. Terwijl we al skypend voorbereidingen treffen voor de reis, vertelt hij over de hoge UV-factor daar en hoe we ons met hoedjes en zonnemelk daartegen moeten beschermen.

Hij vertelt ook over zijn bezoek aan de huisarts onlangs. De dokter kon zien dat onze pleegzoon, ook al woont hij al achttien jaar in Australië, toch een minder ‘aangetaste’ huid had dan iemand die was opgegroeid. ‘Jij komt zeker uit Europa?’

‘Mijn zonnemelk smeren heeft dan toch iets opgeleverd’, lach ik.

En met een klap beland ik terug in de zomervakanties toen pleegzoon een jaar of acht was. Met zijn magere ruggetje met van die hoekige vleugeltjes die ook moesten worden ingesmeerd. Met zijn lange hals met kleine donshaartjes die hij gewillig maar lichtjes ongeduldig naar voren boog. Met zijn bruine schoudertjes al gespannen om meteen weer verder te werken aan dat zandkasteel. Met zijn sterke jongensbenen die al stonden te trappelen en al heel gauw veel sneller konden lopen dan de mijne.

Mijn vingers weten nog precies hoe het voelde, dat smeren. Ik ruik de geur ook nog. Waarschijnlijk zou ik het nu anders doen, met een veel hogere beschermingsfactor, met meer petten en T-shirts. Voortschrijdend inzicht alweer.

Maar tot nu toe is hij zonder veel kleerscheuren groot en sterk en inmiddels al lang en breed volwassen geworden. Zodat hij zich kan standhouden zelfs aan de andere kant van de wereld, met een leuke baan en goede vrienden. Het zal een voorrecht zijn om dat van dichtbij te mogen meemaken.

(Photo by Jeremy McKnight on Unsplash)