Aardig

25 oktober 2024

In het dialect van mijn grootouders betekent ‘aardig’ zoiets als ‘raar’. ‘Dat is een aardige man’, wil zeggen dat je voor die kerel toch wat op je hoede moet zijn. Die bijklank heb ik nooit helemaal kunnen loslaten als ik het woord ‘aardig’ hoor in de officiële betekenis, voor een lief en leuk iets of iemand.

Als je er goed over nadenkt, is het een vreemd woord. Je zou denken dat voor die positieve betekenis een verwijzing naar de hemel eerder op zijn plaats is. Ik vind mijn vrienden hemels als ze iets liefs doen. Waarom zou ik hen dan vergelijken met onze modderige  en moegetergde aarde?

Natuurlijk is de aarde onze moeder. Ze geeft stevigheid aan onze voeten. Ze is de woonplaats van alles wat kruipt, springt en huppelt. Alles wat we eten en al onze materialen komen voort uit de aarde. We vinden rust in het bos, in de bergen of op het strand. Allemaal goede redenen om van de aarde te houden. Aardig is dan een groot compliment.

Maar de aarde is ook gevaarlijk. Ze kan ons bedreigen of verzwelgen. Ze is koud en onverschillig. Soms is ze een harteloze moeder voor wie haar bewoont. Dan is aardig meer een scheldwoord.

Misschien is het goed om bij ‘aardig’ aan beide betekenissen te blijven denken. Want ook als wij aardig en lief zijn, is onze donkere kant nooit ver weg. En omgekeerd. Wij wandelen over de aarde, op zoek naar het licht. Wij zijn geen engelen, maar mensen. Tussen ons loopt het vaak fout, maar we blijven proberen. De aarde kan onze bondgenoot zijn.

(Photo by Juliane Liebermann on Unsplash)