Bye bye pastelkleurtjes!

20 mei 2025

Lange tijd heb ik geprobeerd een beetje gedistingeerd voor de dag te komen. In mijn kleren en mijn interieur combineerde ik vooral zachte, bij elkaar passende kleuren. Lichtblauw en zachtgroen, chocoladebruin en donkerblauw, en vooral veel gebroken wit. Niets vloekte of ik moest het zelf zijn.

Maar hoe ouder je wordt, hoe meer je voor de doorsneemens onzichtbaar wordt. Om gezien en gehoord te worden, moet je opvallen. En opvallen doe je ondermeer door vloekende kleurencombinaties.

Tot voor kort vulde ik mijn vensterbank met bloembakken vol zachtroze, witte en teerblauwe bloemetjes. Maar nu niet meer. Ik gooi alle knallende kleuren bij elkaar: vlammend rood en spetterend oranje, fluoroze en fuchsia. Klinkt het niet, dan botst het wel, is mijn nieuwe motto.

Het resultaat is spetterend. Het vloekt zo hard dat iedereen er met verbaasd opengesperde ogen naar kijkt. En dan met een glimlach verder wandelt. Want felle kleuren maken mensen vrolijk, ook als ze er zelf niet aan willen.

Het leven is te kort voor pastelkleurtjes. Te kort ook om zuinig te zijn op knalkleuren. Ook in mijn garderobe koester steeds meer ik vuurrood en hevig blauw, knalgeel en hardgroen. Pastelkleuren maken me slaperig, deze felle kleuren houden me wakker en scherp.

Als je ooit mijn huis zoekt, hoef je niet mijn huisnummer te onthouden. Let gewoon op de vensterbank met de knallendste geraniums. Daar moet je zijn.