De binnenzak

11 mei 2023

Onlangs haalde ik na de lange winter mijn zomerse regenjas weer uit de kast. Toen herontdekte ik verrukt ook een van zijn troeven: de binnenzak. Bij dameskleding is een binnenzak nog altijd een schaars goed. Je mag vaak al blij zijn als er in een jurk of een jas überhaupt zakken zitten. Meestal zijn het niet meer dan ondiepe sleuven om je handen in te stoppen. Zodra je er echt iets in wilt bewaren, loop je het risico dat je spullen eruit vallen. Ik heb zelfs een jas met ritsjes die veelbelovend op zakken leken, maar bij nadere inspectie geen binnenwerk hadden en dus louter als versiering waren bedoeld. Mijn ontgoocheling was groot.

Maar deze zomerse regenjas heeft dus wel degelijk een binnenzak: eentje, aan de linkerkant, op borsthoogte. Ik kan er met zo’n achteloos mannelijk gebaar mijn gsm instoppen of mijn sleutels. De zak is diep genoeg zodat ik niet bang hoef te zijn dat alles er weer uit valt bij een onverhoeds gebaar. Mijn bezittingen zijn er veilig en volledig aan het oog onttrokken. Het voelt als een geheim schatkistje, een verborgen deurtje, een onzichtbaar in de wand ingemetselde schuilplaats. Juist omdat het zo zeldzaam is, ben ik extra blij met mijn binnenzak.

Het enige nadeel is dat ik regelmatig in paniek naar mijn sleutels of mijn mobieltje begin te zoeken, omdat ik het hele bestaan van die unieke binnenzak glad vergeten ben. Pas als ik me weer realiseer hoe bevoorrecht ik ben met deze binnenzak, vind ik mijn verloren gewaande spullen terug.

De binnenzak is dus zeker nog geen verworvenheid. Hij zit nog niet in mijn systeem. Maar ik werk eraan. Misschien kan ik een actiegroep oprichten die ijvert voor het verplicht stellen van een binnenzak in vrouwenkleren. Dan zal ‘zak’ ooit geen scheldwoord meer zijn.

(Afb. van Luda Kot via Pixabay)