Waarvan krijg jij de tranen in je ogen?

22 juni 2025

Het lijkt wel een vraag uit zo’n wekelijkse rubriek waarin bekende en minder bekende Vlamingen op een aantal afgezaagde vragen moeten antwoorden. Meestal komt daar niet veel interessants uit. Een grapjas heeft het over de tranen in zijn ogen bij het snijden van een ui, iemand anders over een hartbrekende film die hij net heeft bekeken.

Het valt me op dat mensen ontroerd raken door de meest uiteenlopende dingen: onnozele voorvallen waarvan je het niet meteen verwacht, naast echt algemeen aanvaard ernstig leed.

Mijn rationele partner krijgt natte ogen van sporthelden die bij een overwinning overmand worden door tranen van uitputting en geluk. Een vriendin wordt week van geknutselde moederdagcadeautjes. Een andere kan niet tegen kinderen die afzien, in een boek of nog erger: op het journaal. Iemand anders leeft mee met elk ontroerend weerzien op de luchthaven.

Ik heb het jarenlang erg moeilijk gehad op 1 september: al die kindertranen en gekneusde moeder- en vaderharten, van mensen die deden wat ze dachten dat het beste was. Maar daar ben ik stilaan overheen gegroeid.

Daarna kreeg ik het te kwaad op eerstecommunievieringen, met een rij serieus kijkende kinderen die oprecht ‘vrienden van Jezus’ willen zijn.

Onlangs merkte ik dat mijn tranen zich weer verplaatst hebben. Ze overvielen me ditmaal tijdens het zingen van een lied in de kerk. Mijn stem brak en ik kon op slag niet meer meezingen.

Het was nochtans een heel mooi lied. Juist daarom misschien. ‘Onze Vader verborgen’ van Huub Oosterhuis. Met die slotzinnen die nog dagenlang als een mantra in mijn hoofd blijven klinken: ‘Van u is de toekomst, kome wat komt.’

Wat maken we er toch vaak een puinhoop van. Alleen met God en met elkaar raken we daar ooit nog uit.

https://www.youtube.com/watch?v=VitGbFNGfvk&t=13s

(Otheo.be, photo by Helena Lopes on Unsplash)