Haperende hersenen

6 december 2018

Laat op de avond. Ik lees een artikel over slaapstoornissen bij kinderen, met als titel ‘Slaap, kindje, slaap.’ Er staat: ‘Plan een uurtje rust in voor het slapengaan. Vermijd schermen en energieke activiteiten.’

Ik frons mijn wenkbrauwen. Waarom vermelden ze juist de schermsport en niet bijvoorbeeld voetbal, wat toch veel vaker voorkomt? Maar dan zie ik welke foute kronkel mijn hersenen hebben gemaakt. Ik schiet ik in de lach om mijn eigen domheid. Ik ken best de theorie dat kijken naar beeldschermen slecht is voor de ruststand van je brein, maar die ‘energieke activiteiten’ hebben me wellicht op het verkeerde been gezet.

Het heeft misschien ook iets met leeftijd te maken. Ik weet nooit goed wanneer ik ‘wifi’ of ‘waaifaai’ moet zeggen. Wie email (iemeel) als email (emai) leest in de betekenis van glazuur, gaat af als een gieter. En mijn moeder legt hardnekkig de klemtoon op de laatste lettergreep van ‘internet’, waardoor het opeens iets heel anders lijkt.

Heel even heb ik me dom en betrapt gevoeld. Beschaamd dat ik zoiets fout kan begrijpen.

Nu zijn mijn hersenen weer getemd en liggen ze in de gebruikelijke plooi. We houden de schijn weer hoog. Op naar de volgende kronkel!