Het einde der tijden

17 november 2024

Ooit komt er een einde aan de wereld zoals wij die kennen. Dat zegt zelfs de wetenschap. Over zo’n vijf miljard jaar worden we verzwolgen door de zon. Ruim voordien wordt het hier zo heet, dat er geen leven meer mogelijk is.

Maar om onheil in een zo verre toekomst maken we ons niet echt zorgen. Wat er op korte tijd met ons klimaat staat te gebeuren, is veel bedreigender voor onszelf en onze nakomelingen. Als de temperatuur met drie graden stijgt, wordt onze aarde onherkenbaar: een aaneenschakeling van hittegolven, een drastische stijging van de zeespiegel, het uitsterven van veel dieren- en plantensoorten… Dat komt opeens een heel stuk dichterbij.

In het evangelie van Marcus vertelt Jezus over de eindtijd. Hij schildert er een angstaanjagend beeld van. De mensen leefden toen veel meer met het idee dat de wereld ooit zou eindigen. Ze gingen ervan uit dat het een zware periode zou zijn, vol verschrikkingen. Maar dan zou de engel van God komen om alle mensen van goede wil samen te brengen bij God.

Voor ons zijn dergelijke beelden vreemd. We kunnen en willen ze niet plaatsen. Het past niet in onze overtuiging dat God goed is en dat elke mens kostbaar is in zijn ogen. Dat het Rijk Gods stap voor stap dichterbij komt en dat de wereld op het einde der tijden een plek vol vrede en harmonie zal zijn. Wat moeten we dan met al dat apocalyptisch geweld? Maar toch, misschien zijn we een beetje vergeten dat God ook staat voor rechtvaardigheid. God is niet de softie die wij er te vaak van maken.

Wat er ook gebeurt, om te overleven en naar God en het goede toe te groeien, zullen we ons moeten vasthouden aan elkaar. En aan God. En hopen dat een engel ons samenbrengt. Zodat we met veel goede wil met zijn allen en met God aan onze zijde, eindelijk voor vrede kunnen zorgen.

(Otheo.be, Photo by Daniel Jensen on Unsplash