Joke

6 februari 2019

Als meisje wilde ik dolgraag Joke heten in plaats van Kolet. Het was perfect mogelijk geweest, want mijn peter heette Johannes. Maar mijn moeder gaf mij de naam van haar moeder Colette, die mijn meter was. Ik zou een heel ander iemand geworden zijn als Joke.  Op Kolet rijmden de stomste spotnamen. Ik geef geen voorbeelden om jullie niet op ideeën te brengen. Maar geloof me, het is een naam die aanzet tot misbruik.

Met de naam Joke zou mijn leven veel beter geweest zijn. Dat dacht ik tenminste tot vorige week. Toen zag ik de spandoeken van de Leuvense basisscholen met allerlei rijmende slogans op ‘Joke’. Bij nader inzien rijmt er op Joke nog veel meer dan op Kolet, en het zijn ook niet allemaal vriendelijke associaties.

Ik vond het raar dat niemand ingreep. Als kinderen op school samen een spandoek maken, is het de taak van de leraar om dat als het nodig is, een beetje bij te sturen. Kinderen weten niet altijd wat kan en wat niet kan, daar heb je dus opvoeders voor nodig. Het klimaat heeft niet veel te winnen bij persoonlijke beledigingen aan het adres van Joke. Maar ik vermoed dat ik ouderwets ben. Wat ik een belediging vind, wordt nu vaak als een ludieke slogan beschouwd.

Voor kinderen is het moeilijk om een onderscheid te maken tussen wanneer je wel fors mag uithalen en wanneer niet. Pesten op school en zondigen tegen #MeToo zijn (terecht) verboden, maar politici als schietschijf gebruiken, is prima. Echt consequent is dat niet.

Ik heb respect voor de klimaatjongeren die zelf in de politiek willen stappen om iets te veranderen. Ik hoop alleen dat er nog mensen, mannen en vooral ook vrouwen, gaan zijn die het willen doen. Die de moed kunnen opbrengen om alle mogelijke bagger te trotseren in het besef dat iemand het moet doen, en goed moet doen.

Ik geef ze één tip: kies een voornaam waar niets op rijmt en niets aan kan worden vastgeplakt. Alle beetjes helpen.