Op hotel

16 november 2018

Ik ben op hotel in een stad in een oostelijk buurland. Telkens als ik naar mijn kamer wil, weet de portier me te melden dat mijn ouders op bezoek zijn geweest en dat ik ze net gemist heb. Ik vind dat vervelend en ik begrijp er niks van. Waarom vinden ze het nodig om me hier te storen? Denken ze misschien dat ik telkens als ik naar het oosten reis, langs Hasselt moet passeren?

Ik ben boos en besluit ze op te bellen. Mijn vader neemt op met een grafstem.

‘Waarom bellen jullie me toch niet van tevoren op als jullie langskomen?’ vraag ik. ‘Dat zou toch een stuk handiger zijn!’

Maar dat hebben ze gedaan. Op mijn vaste lijn, want een gsm is toch niet hetzelfde.

Dat laatste detail – het enige dat effectief overeenkomt met hun visie op de werkelijkheid – doet me wakker schieten.

Mijn vader opbellen zit er niet meer in. Hij was niet iemand die onverwacht langskwam. Maar dat doet hij nu dus wel af en toe. Al is het in mijn dromen.