Rare woorden

23 januari 2024

Sinds kort verschijnt er op mijn gsm af en toe de mysterieuze boodschap: ‘gemist spraakgesprek’. Dat betekent dat ik een telefoonoproep heb gemist vanwege andere bezigheden of niet goed opgelet. De eerste keer dat ik het las, dacht ik oprecht dat er ‘spraakgebrek’ stond, en wie zou dat niet willen missen? Maar bij aandachtige lezing bleek er wel degelijk ‘spraakgesprek’ te staan. Alsof er ook andere gesprekken zijn dan spraakgesprekken, gesprekken met gesproken woorden!

In mijn verleden als lerares gebruikte ik wel af en toe de methode van het schrijfgesprek, waarbij leerlingen met elkaar in gesprek gingen zonder te praten, door enkel hun zinnen naar elkaar neer te schrijven. Zo’n gesprek had een eigen dynamiek. Ze verliepen rustiger, intiemer en vaak inhoudelijker dan een gesprek luidop.

En natuurlijk ken ik ook het beeldgesprek, waarmee ik al sinds de eerste maanden van haar bestaan kan communiceren met mijn kleindochter. Ook al sprak ze toen nog geen woord, ze begreep mijn lachjes, wuifjes en gekke geluidjes heel goed. En nu hebben we al hele conversaties aan de telefoon op die manier. Ze laat mij zien hoe ze haar knuffelkoe voert met een lepel en ze voert zelfs mij tot tegen het scherm.

Een spraakgesprek is dan een gesprek waarbij het gehoor het enige medium is. Ik zou geneigd zijn om het ‘een gewoon gesprek’ te noemen, maar misschien laat dat vooral zien hoe oud ik ben. Voor mijn kleindochter zal een beeldgesprek wellicht het normale gesprek zijn, en een ‘spraakgesprek’ een mager afkooksel daarvan. Toch zou ‘hoorgesprek’ dan een beter woord zijn geweest. Het legt duidelijker het verschil uit en het heeft niet die vreemde connotatie met een spraakgebrek.

Helaas weet ik niet hoe ik mijn gsm moet opvoeden om zijn berichtjes aan mij anders te formuleren. Meestal is hij (of is het een zij?) het die mij dingen bijbrengt. En dus zal ik moeten leven met berichtjes over spraakgesprekken. Wie weet ga ik het binnenkort nog normaal vinden ook!

(Photo by Brooke Cagle on Unsplash)