Woorden

19 december 2023

Spreken is altijd een beetje toveren. Je zegt: ‘Een wit wijntje, alstublieft!’ en even later verschijnt er volautomatisch een glas witte wijn op je tafel. Je zegt: ‘Je bent lief’ en je krijgt een kus als antwoord. Je zegt: ‘Kom eens hier!’ en de ander komt ook echt dichterbij.

Mijn kleindochter ontdekt volop de kracht van woorden. ‘Water!’ als ze wil drinken. ‘Odennenboom!’ als oma kerstliedjes moet zingen. ‘Eruit!’ als ze uit de buggy wil.

Haar lichaamstaal liet al niet veel aan de verbeelding over, maar haar woorden maken alles nog zoveel duidelijker. Het levert haar dagelijks tientallen voordelen in natura op. En het stimuleert haar om haar woordenschat aan sneltreintempo uit te breiden.

Onlangs haalde haar mama haar met de fiets op uit de crèche. Op een kruispunt in de binnenstad moest ze even stoppen en wachten om een drukke straat over te steken. Een kruispunt zonder stoplichten, met voorrang van rechts. Het duurde kleindochter allemaal wat te lang.

‘Groen!’ riep ze opeens doelbewust. Met andere woorden: ‘Fiets maar verder!’ Onze opvoedkundige praatjes bij elk stoplicht (als het licht groen wordt, mogen we oversteken!) hadden vruchten afgeworpen, alleen niet helemaal de juiste. Ook als er geen stoplicht staat, zou de uitroep ‘Groen!’ misschien helpen, moet ze hebben gedacht. Andere woorden werken toch ook zo?

Enig ongeduld is haar niet vreemd. We kunnen niet ontkennen dat het in de genen zit. Maar zolang ze haar problemen met woorden probeert op te lossen, is er hoop.

(Photo by Jakub Kriz on Unsplash)