Allemaal anders, allemaal samen

19 september 2021

Meestal houden we wel van diversiteit. We willen niet elke dag hetzelfde eten. We trekken graag eens een andere outfit aan. We gaan niet altijd op dezelfde citytrip.

Maar als er mensen met een andere taal, een andere huidskleur of een andere godsdienst in onze straat komen wonen, moeten we toch even wennen. Want anders is niet altijd gemakkelijker. Het is van beide kanten aanpassen. Vaak is het een verrijking, maar soms ook ronduit storend of lastig. Het leven was ongetwijfeld simpeler (maar ook saaier) toen iedereen nog ongeveer dezelfde gewoontes had.

Als je moe bent of geen tijd hebt, als je tegenslag hebt of niet goed in je vel zit, is het bovendien een stuk minder makkelijk om open te staan voor wie anders is. Als je een paar andere talen spreekt en al wat hebt rondgereisd in de wereld, is contact maken met wie vreemd is vaak een stuk eenvoudiger.

Onze gemeente wordt elk jaar diverser. En om dat op een grappige manier in de kijker te zetten, wilden ze met zoveel mogelijk nationaliteiten een fiets-estafette houden. Het oude wereldrecord stond op 68, maar wij haalden makkelijk 89. Allemaal kwamen ze tien minuten mee fietsen en maakten het kleurrijke mozaïek van onze stad nog meer zichtbaar.

Het leek wel een vrolijk Pinkstergebeuren, met die hele opsomming van volkeren in de pers. Ik heb altijd meelij met de lector die met Pinksteren in de kerk al die vergeten namen van toen moet voorlezen. Maar ik weet zeker dat de eerste christenen even trots waren als wij op de diversiteit in hun rangen.

Want hoe meer mensen er samen willen horen en samen willen werken aan de goede zaak, hoe meer die diversiteit iets heel normaals wordt. Tot we het ongewoon gaan vinden om nog eens ergens ‘met Vlamingen alleen’ te zijn.

Het hiernamaals en het Rijk Gods zijn ongetwijfeld ook heel divers. We kunnen er dus niet vroeg genoeg mee beginnen.

(Kerknet.be 20 september 2021, afb. van Gerd Altmann via Pixabay)