Balbezit

8 mei 2019

Er zijn van die woorden waar ik jaloers op ben. Balbezit is er zo eentje. Als er de avond voordien een paar belangrijke voetbalmatchen zijn gespeeld, hoor je het woord in de commentaren de ochtend nadien herhaaldelijk vallen. ‘De ploeg maakte weinig kans, want in de tweede helft was er nauwelijks balbezit.’ Ja, dat is een doorslaggevend argument, dat begrijp ik zelfs. Zonder balbezit valt er niet te scoren.

Wat zou het heerlijk zijn als we ook in andere beroepen dergelijke duidelijke en afdoende verklaringen zouden hebben als er iets niet lukt of fout loopt. Als een leraar een burn out krijgt: hij had niet voldoende klasbezit. Als een schrijver een misbaksel produceert: zij had te weinig woordbezit. Als het een kwakkelzomer is: er is te weinig zonbezit. Als het spaak loopt tussen twee partners: er was onvoldoende huidbezit. En ga zo maar door.

Met de juiste term in de aanslag hoef je geen verdere verklaringen meer te zoeken. Iedereen zal begrijpend en meelevend knikken, even zuchten en er verder het zwijgen toe doen. Dat zou een verfrissing zijn. Want soms valt er niets uit te leggen. Dan is het gewoon fout gelopen, niet goed gegaan, spijtig maar niets aan te doen. We hebben er ons maar bij neer te leggen.

En juist dat is iets wat ons steeds moeilijker lijkt te vallen. Want we willen analyseren wat er precies aan de hand was en vooral wie we er de schuld van kunnen geven. Met de juiste term in de mond kunnen we daarvan afzien. Er was gewoon te weinig balbezit. Zucht. Volgende keer beter.