Balboekje

24 december 2020

Ons aan de coronaregels houden wordt steeds meer een ingewikkelde dansoefening.

Geen grote kerstmaaltijd met het gezin dit jaar. Met volwassen kinderen is dat onmogelijk coronaproof te organiseren. Ze kunnen zelfs niet naar de tuin, want we wonen in een rijhuis. Het enige wat erop zit is wandelen. Niet met de hele club tegelijk, want ditmaal kan onze levenslange kortingkaart van de Gezinsbond ons niet redden. Integendeel: wie meer dan twee kinderen heeft, moet in verspreide slagorde gaan wandelen. Zeker als ook de partners en de kleinkinderen mee willen.

Wij hebben dus een hele lijst met wandeldates, op verschillende dagen en plekken. Zo kunnen we toch de kinderen zien. Het is een ingewikkelde puzzel, en dan hebben ze elkaar nog niet ontmoet. En bovendien moet het weer ook meewillen. Angstvallig vergelijken we verschillende weerapps met elkaar en we besluiten de meest optimistische te volgen. We trotseren de wind, de kou en de modder. Met kleinzoon hebben we een ludiek opdrachtje bedacht bij elk kruispunt om de moed erin te houden. En straks mag iedereen vooral zelf een wafeltje uit de trommel nemen.

We lachen om onze eigen zieligheid, al begint het stilaan wat schel te klinken. Hoe lang zullen we nog zo omzichtig om elkaar heen moeten walsen? Ons balboekje met wandeldates staat al vol, en dan zijn er nog de vriendenkoppels, de diverse vriendinnen, de buren, de mensen van de leesclub, de oude collega’s en nog een paar mensen met wie we ook graag eens willen bijpraten. Niet op het scherm, maar in het echt.

‘Later halen we het in!’ beloven we elkaar tegen beter weten in. Een paar weken of een maand, dat kun je nog inhalen. Maar een jaar niet meer. We zullen verder moeten met wat er is overgebleven en opnieuw aan de slag gaan om samen iets op te bouwen.

Het woord van het jaar is knuffelcontact. Ik zweer dat ik zodra het kan van elk contact een knuffelcontact ga maken. Mijn vrienden en kennissen zijn bij deze gewaarschuwd.