Botsing

9 augustus 2019

De lucht is groot. Vogels en insecten hebben volop ruimte om zonder verkeersleiding alle kanten uit te vliegen. Maar zouden ze niet af en toe net als wij een pechdag hebben? Ik kan niet geloven dat het nooit gebeurt: een laag door de lucht racende kever die een frontale botsing heeft met een verstrooid dwarrelende vlinder. Of een mus die op automatische piloot van boom naar boom vliegt en plots getackeld wordt door een landende Vlaamse gaai.

Wat zou er dan omgaan in zo’n kever of zo’n mus? Zouden ze net als wij meteen de schuld op de ander schuiven? ‘Kan die stomme vlinder niet uitkijken?’ ‘Die Vlaamse gaai denkt weer dat de regels niet voor hem gelden!’ Of zoiets. Of zouden ze vooral schrikken en zich zo snel mogelijk in veiligheid brengen? En dan aan hun partner vertellen: ‘Oef, dat was op het nippertje?’ En hun kinderen voortaan waarschuwen voor vlinders en gaaien?

We weten het niet. We weten weinig van dieren in het wild. Wel over hoe ze in elkaar zitten en hoe ze zich gedragen, maar bijzonder weinig over wat er in hen omgaat. Wijzer geworden door eeuwenlang gevaar van mensen, weten de meeste dieren niet hoe snel ze zich uit de voeten moeten maken als ze een mens bespeuren. Toch zijn dieren van nature nieuwsgierig. Soms is er een kort contact, waarbij je haast zeker weet dat de interesse van beide kanten komt. Als een dier je even vertrouwt, voelt dat altijd als een voorrecht.

Misschien beschouwen de meeste dieren het als een pechdag als ze op een mens stuiten. Zo’n monster met wild maaiende armen en benen, dat een mug zelfs geen speldenprikje bloed gunt. Of dat niet kan verdragen dat een stel wespen gezellig mee aan tafel schuift.

We moeten nog veel leren, de dieren en wij, voordat we ooit in vrede kunnen samenleven.

(Afb. van Ron van den Berg via Pixabay)