De aandachtige tuinman

25 augustus 2019

Tijdens de solden zag ik in een tuincentrum een verpieterd geraniumplantje. Het stond in een bak met extra koopjes tussen een paar vergeelde petunia’s en een geknakte cactus. Het plantje zag er mager en spichtig uit, met een paar uitgebloeide stengels en een tros verdorde bladeren. Klaar voor de composthoop. In een vlaag van misplaatst medelijden kocht ik het. Ik kende het plantje, ik wist hoe het eruit kon zien als het in goeden doen was.

Ik gaf het water en zette het in de zon. Toen het te heet werd, kreeg het een plek onder een boom. Ik plukte de dorre blaadjes weg en knipte de uitgebloeide bloemstengels af. Ik draaide het om scheefgroeien te voorkomen als het naar het halsreikte naar het licht. Ik gaf het meststof en keek angstvallig toe of er geen slakken op oorlogspad waren.

Na een paar weken stilstand begon het plantje te groeien. Het kreeg nieuwe scheuten in zijn oksels en frisgroene blaadjes. Het zag er steviger uit en dronk dankbaar het water op dat ik hem gaf. En na nog een paar weken kreeg hij nieuwe, kleine bloemknopjes.

Door de verhalen van Jezus zien wij God vaak als een goede herder. Dat is een mooi beeld: iemand die rustig door het landschap wandelt, omringd door zijn schapen. Het past bovendien bij het nomadische bestaan van Jezus.

Maar terwijl ik mijn geraniumplantje koesterde, bedacht ik dat God ook wel iets van een aandachtige tuinman heeft. Iemand die ziet wat elk plantje nodig heeft, die het snoeit als het nodig is, die het door ziektes en ontbering heen helpt, die het niet opgeeft als het futloos zijn blaadjes laat hangen. Die zijn stengels opbindt als ze te lang en te slap zijn, het richting geeft als het niet weet waarheen te groeien en het voedsel geeft als het uitgeput is. En die blij is tot in het diepst van zijn hart als het groeit en bloeit.

Vandaag verscheen er aan mijn plantje een zachtroze bloem. Een klein wonder, waar ik helemaal blij van word. Een levend wezen dat goed in zijn vel zit, is altijd prachtig om te zien. Als dat al geldt voor een schamel bloemetje uit het afdankertjesrek van het tuincentrum, hoeveel te meer dan voor elke mens die op ons pad komt. En dat zei Jezus dus ook al, toen hij het over de lelies op het veld had.

(Kerknet.be 24 augustus 2019, afb. van skeeze via Pixabay)