De wereld is vol

19 oktober 2025

Misschien komt het omdat ik een dagje ouder word, maar ik vind het in onze stad regelmatig te vol. De stoepen zijn vol druk pratende mensen die je met hun grote armgebaren soms bijna opzij maaien. Op straat schieten de fietskoeriers, de ouders met fietskarren en de hippe jongeren op hun steps of fatbikes als wriemelende mieren door elkaar. Een paar auto’s wurmen zich daar ook nog doorheen. Het voelt bijna als een veldslag om naar het centrum te fietsen of te stappen.

Het is te vol, te veel en te druk. Gelukkig is de natuur niet ver, denk ik, als ik met een volle boodschappentas mijn fiets bij mijn voordeur parkeer, in onze rustigere woonbuurt. Plots schrik ik op van een hard, ketsend geluid vlakbij op de stoep.

Ik kijk om me heen. Er is geen mens te zien. Maar dan zie ik een grote, zwarte kraai die me met gedraaide kop scherp aankijkt. Hij pikt snel een noot op en vliegt weer op. De extra brede stoep voor het buurhuis is blijkbaar een ideale plek voor hem om noten te kraken. Als de schaal van de noot eenmaal gebarsten is door de klap, wrikt de kraai hem verder open en pikt het notenvlees eruit.

Ik schiet in de lach. Zit ik juist te dromen van meer natuur en minder stad, en dan komt die brutale kraai me even met mijn voeten op de grond zetten. Want de stad heeft ook veel voordelen, zelfs voor kraaien!

Onze wereld is vol, ons land is vol, onze stad is vol, onze straten zijn vol. Vol drukte en vol leven. Want zolang er nog plaats is voor twee schaterende vriendinnen, voor een kleuter die blaadjes verzamelt in een emmertje, voor een oude meneer op een bankje in de zon, voor drie vrolijke fietsers naast elkaar op de weg, voor een kraai en een hond en een paar bijen, is er niets aan de hand.

(Otheo.be, Photo by mauro mora on Unsplash)