Echt kerst

21 december 2018

Onlangs zat ik met mijn kleinzoon op de grond te spelen. We bouwden huisjes met de Lego die nog van de vorige generatie stamt. Een half uur lang maakten we muurtjes en pasten daar ramen en deuren in. Ik merkte dat ik nog steeds niet wist hoe ik op zo’n huisje een dak moest bouwen. Daar moest ik me dringend eens in bijscholen.

Opeens zei mijn kleinzoon: ‘Oma, wanneer gaan we nu spelen?’

Ik keek hem verbijsterd aan. Waren we daar niet al de hele tijd mee bezig?

‘Dat is bouwen, oma, dat is niet echt spelen’, legde hij geduldig uit. ‘Nu moet jij bedenken wie je gaat zijn.’ Hij bedoelde een Ninja of een andere krachtfiguur. ‘En dan gaan we aanvallen en redden!’ Dat was andere koek dan muurtjes bouwen. Al onze bouwsels waren niet meer dan voorbereidingen voor de grote strijd.

Zo is het ook met Kerstmis. Als je niet uitkijkt, verlies je je helemaal in de voorbereidingen. Je versiert een kerstboom en koopt misschien cadeautjes. Je verzint een kerstmenu en doet daar boodschappen voor. Je verstuurt kerstwensen en bedenkt een kerstoutfit. Er komt zoveel bij kijken dat je zou kunnen vergeten waar het eigenlijk om draait.

Want met Kerstmis valt er echt wel iets te vieren. Dat je je wilt koesteren aan de mensen die veel voor je betekenen. Dat je samen feest viert omdat er altijd hoop is. Dat je samen blij kunt zijn om kleine, lieve dingen. Dat onverschilligheid en hardheid nooit het laatste woord zullen krijgen. Dat opeens zowat alle mensen ‘van goede wil’ blijken te zijn, als ze hun best doen of als je ze een beetje op weg helpt. Dat de wereld dus zoveel mooier kan zijn dan hij is, en dat we dat nooit mogen vergeten.

Zalig Kerstmis.