Goede wensen

4 januari 2024

Iedereen die je tegenkomt, moet je een gelukkig nieuwjaar wensen. In elke mail, hoe zakelijk ook, mag je niet vergeten te vermelden dat je de bestemmeling een fijn jaar toewenst. Soms raak ik de tel kwijt en wens ik mensen voor de derde keer een goed jaar of vergeet ik het bij anderen helemaal. Maar dat is allemaal niet erg, want de hele maand januari mag je uit al je binnenzakken telkens opnieuw wensen tevoorschijn halen, hoe stoffig en nietszeggend ze soms ook zijn.

Rond nieuwjaar zijn we voor elkaar allemaal even goede feeën, die zorgvuldig en aandachtig de klassieke wensen uitspreken. Ik zie ze nog staan, in mijn geïllustreerde versie van Doornroosje: met zijn allen rond het wiegje van de baby. Hun mollige armen strekten ze vol liefde uit naar het kindje, hun kleurige hoeden wiebelden op hun hoofden, hun glimlach was breed en hun ogen straalden. Ze wensten het kindje alle geluk van de wereld op haar levensweg.

In een hoek stond de slechte fee al klaar. Zij was niet uitgenodigd voor het geboortefeest, want het servies bestond uit niet meer dan twaalf gouden borden, en een dertiende fee kon er niet meer bij. Dus nam ze wraak. Ze priemde haar in een zwarte handschoen gehulde wijsvinger in het verschrikt kijkende babygezichtje en sprak de vloek uit, dat het kindje zich op haar vijftiende zou prikken aan een spinnewiel en zou sterven.

Kreten van angst klonken door de kamer. Alleen de twaalfde wijze fee had haar wens nog niet uitgesproken en probeerde de vloek te verzachten: Doornroosje zou niet sterven, maar honderd jaar slapen.

Ik ken maar weinig mensen die blij zouden zijn met dat uitstel. Over honderd jaar wakker worden en zien dat de wereld onherkenbaar veranderd is, dat alle mensen die je kende er niet meer zijn, dat er wellicht vele nieuwe gevaren zijn waar je niet tegen opgewassen bent, het is niet echt een cadeau. Het is geen wonder dat er nooit een ‘Sleeping Beauty, part two’ is gekomen.

Eén jaar tegelijk is meer dan genoeg. En met al die goede wensen, gaan we het wel redden. Als we ons prikken, mogen we best even gaan slapen om er overheen te komen. Maar geen honderd jaar. Ik wens jullie allen iemand die je dan tijdig komt wakker kussen.

(Photo by Daniel Kempe on Unsplash)