Goeiedag!

15 oktober 2025

We wensen het elkaar meestal zonder nadenken. Maar ik las onlangs in MagaZijn dat Lévinas het een buitengewoon verfrissend ritueel vond, dat we elkaar zo vaak een goeiedag wensen. Vooral als het om ‘wildvreemde’ mensen gaat. Want je weet nog niet wat voor mensen dat zijn, ze hebben niets voor jou gedaan en toch wens je hun – helemaal gratuit – een goeie dag toe. Als een soort zegen.

Op wandel in de Ardennen krijgen we vaker een ‘bonjour’ toegewenst dan in het hartje van onze eigen stad. Op de trein zijn het eerder oudere mensen die je vriendelijk toeknikken of goeiedag wensen, als ze tegenover je komen zitten. In de wachtkamer bij de dokter ook.

Op vakantie in Frankrijk viel het me op dat mensen je daar groeten als ze een lift binnenstappen, van een supermarkt of een parkeergarage. En dat ze ook weer ‘au revoir’ zeggen als ze naar buiten gaan.

Het lijken loze woorden, en meestal blijven ze zonder gevolg. Maar stel dat je hulp nodig hebt of moeite om iets te vinden, dan is die groet de perfecte intro. Het woordje goeiedag zorgt ervoor dat iemand – indien nodig – benaderbaar is. Als een soort sociale smeerolie.

Soms zit ik in een auto en ben ik stiekem jaloers op de motorrijders om ons heen. Want die groeten elkaar met opgeheven linkerarm bij het kruisen. Aanvankelijk dacht ik dat ze elkaar allemaal kenden, maar dat blijkt niet het geval. Ze groeten elkaar als collega-motorrijder, als een teken van solidariteit en respect. Dat schept een band en de groet versterkt die nog.

Ik wil ook wel bij zo’n club horen en wat vaker begroet worden. Maar welke club? In onze stad zijn er te veel fietsers om die allemaal te begroeten. Misschien een club van grijsharigen? Maar die zie je niet altijd als je met een helm op fietst. Mensen met volle kinderzitjes? Maar dan heb je meestal je handen zo vol dat het te gevaarlijk is om te groeten. Misschien zijn brildragende fietsers in de regen een goede groep. Die kunnen wel wat solidariteit gebruiken. Al blijft het de vraag of ze elkaar kunnen zien. Want dat blijft toch de eerste stap van elke groet.

(Photo by Vitaly Gariev on Unsplash)