Groen

28 augustus 2019

Wie door ons land rijdt en zijn ogen laaft aan het landschap, ziet vooral de kleur groen. In alle schakeringen: donkere dennen, wuivende lindes en hazelaars, lichtgroene treurwilgen, geelbespikkelde weiden. We zijn het zo gewoon dat we vaak vergeten om het mooi te vinden.

Soms moet je op reis gaan om de weelde van thuis te beseffen. Groen is op heel wat andere plekken schaars. Je ziet er vooral de naakte aarde: geelbruine vlaktes, rooodachtige heuvels of zwarte woestijngrond. Mooi in zijn vreemdheid.

Maar groen is vol leven. Het heeft de kracht om alle lelijke dingen te bedekken. Laat maar eens een stapel afval in je tuin liggen: binnen de kortste keren schieten er planten in op, met vaak kleurige bloemen bovendien. (De stekels en dorens moet je er dan wel bij nemen.) zelfs de lelijke terrils van onze gesloten steenkoolmijnen zijn vriendelijk slapende groene reuzen geworden.

Waarom maken we in ons land niet meer gebruik van die superkracht? Alle koterijen, lelijke betonstraten, saaie flatgebouwen, droevige schuttingen en doodse pleinen kun je zonder veel moeite omtoveren in groene paradijsjes. Je hoeft vaak niet meer te doen dan een paar tegels weg te halen. De rest volgt vanzelf. (Of je kunt de natuur een handje helpen.) Op naar de groene revolutie!

(Afbeelding van S. Hermann & F. Richter via Pixabay)