Groot genoeg

24 juni 2019

‘Iedereen denkt dat ik vier ben’, zegt mijn kleinzoon met een neutrale stem. Hij wordt over een paar maanden zes en gaat na de zomer naar het eerste leerjaar. Hij is de kleinste van de klas, meisjes inbegrepen, en ik voel een trauma in de maak.

‘Dan zullen ze nogal verschieten als jij zegt dat je bijna zes bent’, zeg ik monter. ‘Want jij kunt en weet veel meer dan een kind van vier, hè.’

Kleinzoon knikt nadenkend.

‘Het maakt niet uit hoe groot ik ben’, zegt hij dan vol overtuiging. ‘Want later worden alle mensen toch even groot.’

Ik sta even met mijn mond vol tanden. Voor iemand die niet veel groter dan een meter is, lijken alle grote mensen blijkbaar reuzen. Allemaal ver buiten zijn bereik en dus op het eerste zicht even lang. Een woud vol grote bomen, waartussen hij een dapper groeiend struikje is.

Voorzichtig zeg ik iets over verschillen tussen mensen, ook als het over lengte gaat. Ik haal een paar voorbeelden uit de familie van stal, waarvan de ene duidelijk twintig centimeter korter is dan de andere. Maar dat interesseert hem niet.

‘Grote mensen zijn altijd groot genoeg’, besluit hij. En dat kan ik absoluut niet verbeteren.

(Afb. van Monsterkoi via Pixabay)

I wonder, IDGP, 24 juni 2019