Hoge stoel

9 september 2019

Kleinzoon is gegroeid. Hij zit nu meestal mee aan tafel op een gewone stoel. De verstelbare hoge stoel die nog van zijn moeder, tante en oom is geweest, staat werkeloos aan de zijkant.

‘Luister eens’, zegt opa tegen kleinzoon, ‘ik moet je iets vragen. Wil je dat we die hoge stoel nog even daar laten staan, zodat je er af en toe nog eens kunt op gaan zitten? Of moeten we hem op zolder zetten?’

Kleinzoon denkt even diep na.

Dan schudt hij zijn hoofd. ‘Ik ga er niet meer op zitten’, zegt hij. ‘Maar je mag hem daar gewoon laten staan. Dan kunnen we er misschien boekjes op leggen of zo.’

Kleinzoon is wijs. Hij weet dat het beter is om veranderingen niet te snel door te voeren. Voor hem, maar vooral voor ons. Want ook al staat hij soms behoorlijk in de weg, we gaan hem toch missen, die hoge stoel.

Maar hij mag dus nog even blijven staan. En de boekjes in ons huis hebben een extra landingsplaats. Allemaal dankzij de wijsheid van kleinzoon.