In de plassen lopen

12 maart 2024

Het is zo gemakkelijk om te sakkeren als het regent en blijft regenen. Om slechtgehumeurd de druppels van je bril te vegen, met je mouw je fietszadel droog te wrijven en er met een lang gezicht nog maar eens door te fietsen op de terugweg, terwijl je nog doorweekt bent van op de heenweg.

Maar kleindochter ziet heel andere mogelijkheden. Ze spot meteen de knalblauwe leren laarsjes aan mijn voeten. ‘Oma in de plassen lopen!’ roept ze opgetogen. Ze heeft alvast plaatsvervangend plezier. En met spijt kijkt ze naar haar eigen schoentjes waarmee dat dus niet mag.

Als het regent, schuif ik de kap boven haar wandelwagentje open. ‘Dakje!’ roept ze blij en ze kijkt lachend naar mij door het ‘raampje’. En wat is er leuker dan een paar plassen op straat? Zelfs met de buggy erdoorheen rijden is een feest.

In het boekje dat we samen lezen, verschijnt er aan het einde van de regenbui een grote regenboog. Dat hebben we samen nog niet meegemaakt. Maar we blijven alert. Wel hebben we samen al de eerste bliksemflitsen gezien en donderslagen gehoord. Zij was diep onder de indruk van het geweld in de lucht, ik van haar ontzag en verwondering.

Als de wereld nog nieuw is, kan regen nog leuk zijn. Af en toe mag ik dat samen met kleindochter heel even opnieuw beleven.

(Photo by Daiga Ellaby on Unsplash)