Kopen en verkopen

26 februari 2019

Mijn man en ik kunnen totaal niet afpingelen of onderhandelen. Niet op de markt in India, niet in de meubelwinkel of bij de koop van een auto. We doen wel eens een halfslachtige poging, die meestal tot niets leidt en ons met de neus op de waarheid duwt: wij kunnen niet marchanderen. Toen we het ooit toch eens probeerden bij een kraampje in Jeruzalem, en er met moeite ook nog in slaagden om een schaaltje voor de helft van de prijs te kopen, kregen we achteraf van de verkoper de opmerking dat we goed hadden afgedongen, maar dat we het voortaan wat minder verbeten moesten doen. We mochten niet vergeten dat het een spel was, dus iets luchtigs en vriendelijks, zei hij. We hebben de les begrepen en er ons niet meer aan gewaagd.

Soms zien we echt de teleurstelling in de ogen van de verkoper, die zich er al op had verheugd om zich eens helemaal te kunnen uitleven in de sport van aanprijzen en afdingen, maar het is niet aan ons besteed. Wij zijn mensen van de vaste prijs, liefst op een duidelijk bordje erbij, en op correcte afhandeling van de verkoop. Dus we betalen de volle prijs, maar dan verwachten we ook een eerlijk product.

Dat is helaas niet altijd het geval. Soms koop je iets en blijkt het achteraf echt niet in orde. Bij die kilo persappelsienen op de markt zitten twee halfrotte exemplaren. De stoelpoten van een dure stoel komen al na een maand los uit de zitting. Dat laat altijd een wrang gevoel achter.

Daarom heb ik me nooit aangetrokken gevoeld tot het beroep van verkoper van wat dan ook. Enige oneerlijkheid zit als het ware haast ingebakken in elke verkoop. Zelfs sleutelhangers voor Vredeseilanden (pardon, Rikolto) kreeg ik maar met moeite aan de man gebracht. Ik blijf instinctief uit de buurt van wie me iets wil aansmeren, aan de deur, via de telefoon of op straat. Ik vertrouw ze geen van allen.

Vandaag lees ik in de Bijbel een vers dat mijn argwaan staaft. Zoals een pin zich in de voegen tussen de stenen boort, zo wringt de zonde zich tussen verkoop en koop. Het komt uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach. Die Sirach kon ongetwijfeld ook niet afdingen. Maar dat vers gaat me nog van pas komen, ik leer het meteen van buiten. Dan heb ik eindelijk iets om ertussen te gooien als ik weer eens geconfronteerd word met een al te welsprekende verkoper. De Bijbel helpt altijd! 😉