Kolet Janssen

auteur

Leven in een Bijbelverhaal

16 februari 2020

De gemeente waarin ik woon lanceerde onlangs een hartverwarmend initiatief onder het motto ‘Zet een bordje bij’. Mensen werden opgeroepen om iemand uit te nodigen om mee te komen eten. Een vriend die ze wat uit het oog waren verloren. Een buur die ze nog niet goed kenden. De poetshulp. Een nieuwe collega. Of wie dan ook.

Ook de aanleiding was bijzonder: de tentoonstelling rond het Laatste Avondmaal van Dieric Bouts, dat voor de hoofdkerk van onze stad werd geschilderd en daar nog altijd hangt. Niet dat ons stadsbestuur opeens resoluut de religieuze toer opgaat. Maar het schilderij toont natuurlijk ook eerst en vooral een maaltijd van mensen bij elkaar. En door het raam op het schilderij zie je de Grote Markt van onze stad. Zelfs Dieric Bouts bracht het tafereel naar zijn eigen tijd. Een reden te meer dus om daarmee verder te gaan en rond een tafel mensen te ontmoeten.

Het zette me aan het denken. Welke Bijbelverhalen kunnen we nog in het hier en nu beleven? Wellicht meer dan we op het eerste zicht zouden vermoeden. Zo kan samen de tentoonstelling van Van Eyck bezoeken misschien wel bijna een Tabor-ervaring zijn. Iets ervaren en delen dat zo mooi is, dat je het bijna niet onder woorden kunt brengen. Sprakeloos zijn en het gevoel hebben dat je daar eeuwig wilt blijven.

Of als we afwerende mensen, die geen tijd of geen zin voor ons hebben, toch tot wat toeschietelijkheid kunnen bewegen, lijken we een beetje op de vrouw die door Jezus met een kluitje in het riet werd gestuurd (het brood van de kinderen mag je niet aan de honden geven). Met een kwinkslag wist zij Jezus te overtuigen haar toch ‘de kruimels’ te geven.

Bij het jaarlijkse dessertenbuffet in onze buurt, waarbij iedereen iets meebrengt, smullen we allemaal naar hartenlust en zijn er toch altijd heel wat overschotjes. De broodvermenigvuldiging is dan niet ver weg.

Als we met zijn allen in een volgestouwde bus staan, denk ik weleens aan het verhaal van de vrouw die genezing zocht door Jezus’ kleren aan te raken. Hoe mensen elkaar dan helpen om letterlijk overeind te blijven of uit te stappen, heeft vaak iets helends. Elkaar met respect aanraken is misschien uit de mode, maar het kan veel deugd doen.

We hoeven dus niet op reis om het meer van Galilea of de berg van de zaligsprekingen te zien. Gewoon op straat of in ons eigen huis valt er veel vis te vangen en zijn er zoveel mensen van goede wil. Zelfs een oud schilderij kan er ons op wijzen.

(Kerknet.be 16 februari 2020, afb. van Stocksnap via Pixabay)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.