Levensverhaal

21 november 2023

Nog nooit hebben we ergens op een week tijd zoveel levensverhalen gehoord als hier in West-Australië. Hebben de mensen er spannendere levens achter de rug dan de doorsnee Europeaan? Of vertellen ze er gewoon gemakkelijker over?

Telkens als ze ons ergens aan een tafeltje Nederlands horen spreken, komen de vragen los: waar komen jullie vandaan? Hoe lang zijn jullie hier al? En dan komen ze met hun eigen geschiedenis op de proppen. Als kind uit Nederland naar hier geëmigreerd, met een boot die er maandenlang over deed en in alle havens aanlegde. Of een vader en een moeder uit twee verschillende continenten, en een grootouder uit Nederland. Of geadopteerd en pas vijftig jaar later in het moederland (Nederland) op zoek gegaan naar de biologische moeder (en die nog gevonden ook!). Of getrouwd geweest met een Zuid-Afrikaan en dus meteen mee als wij ‘o, zo mooi!’ uitroepen (voor de twintigste keer die dag). Of rasechte aussies, maar met kinderen en kleinkinderen in Rotterdam, aan de andere kant van de wereld.

Iedereen kent mensen die van elders komen. Haast iedereen weet in welk land en werelddeel de roots van zijn eigen familie liggen. Iedereen heeft een band met een of ander buitenland. De hele wereld woont samen in dit land.

Ze vragen ons het hemd van het lijf en ze vertellen in een paar minuten de meest verdrietige of ontroerende levensgebeurtenissen. Hun directe vriendelijkheid heeft iets veel eerlijkers dan de standaardzinnetjes die je in Amerikaanse winkels te horen krijgt. Dit is een warm land voor wie er rondreist.

De zon schijnt en de bloemen bloeien in de vorm van flessenborstels of wc-rolletjes. Het water van de oceaan rolt zacht schuimend op het strand. Kleurige vogels roepen elkaar vreemde geluiden toe. Het is lang niet gek aan de andere kant van de wereld.

(Photo by ash. szz on Unsplash)