Mariam – Een voorproefje

15 augustus 2019

Mariam liep naar buurvrouw Elisheba, die nog een verre nicht van haar was. Eens kijken hoe zij het stelde. Op haar oude dag was ze nog zwanger geworden. Zij en haar man waren dolblij, maar Elisheba’s voeten zwollen op en ze kon wel wat hulp gebruiken. En ze moest er ook even uit. Een hele dag thuisblijven, dat hield Mariam niet uit. Sommige vrouwen gaan nestelen als ze in verwachting zijn. Ze zijn voortdurend op zoek naar spulletjes om het thuis gezellig te maken. Ze haken kussens of borduren lakentjes, ze slepen potjes, vaasjes en lampjes naar huis, ze leggen de vloer vol tapijtjes. Zoals het kind maandenlang in hun buik woont, zo willen zij liefst van al ook tijdenlang in hun huis blijven. Koesteren en kneuteren als in een cocon.

Maar dat was niets voor Mariam. Zij was liever buiten. Ze hield van de wind die speelde met de plooien van haar rok en hoopte dat de baby dat voelde. Ze stak haar armen in de lucht en rende zo hard en vrij dat het leek alsof ze bijna kon vliegen. God woonde ook in haar. Het leven bruiste in haar, soms leek het alsof ze zou barsten. Ze wilde alles tegelijk en liefst meteen. Ze haalde diep adem en zong zo luid als ze kon. Zo huppelde ze met wapperende rokken naar Elisheba.

Elisheba keek haar scheef aan toen Mariam haar keuken binnenstapte. Ze vond het maar niks dat Mariam zo vrij en vrolijk rond paradeerde. ‘Mariam, met zo’n buik moet je niet te koop lopen’, mopperde ze. ‘Blijf liever binnen of sla een losse doek om je schouders. Het geeft geen pas om die buik zo onder ieders neus te steken!’

‘Waarom niet?’ zei Mariam met haar neus omhoog. ‘Het is toch een mooie, bolle buik? Ik mag er toch fier op zijn? Iedereen mag het toch weten? Kom met me mee, dan laten we ze twee bolle buiken zien! Dan kan niemand er nog naast kijken!’ Ze lachte klaterend.

Elisheba schudde haar hoofd en steunde haar handen in haar rug. Mariam kneedde het deeg voor het brood, waar Elisheba mee bezig was. Al haar kracht en plezier stopte ze in het rollen, trekken en drukken, tot het helemaal luchtig en veerkrachtig was. Elisheba veegde met een tip van haar schort het meel van Mariams wangen.

Een dag later werd Elisheba’s baby geboren. Het was een jongetje en ze noemden hem Jochanan.

(Afb. van Sasin Tipchai via Pixabay)