Romantiek

14 februari 2020

Mijn geliefde en ik vieren geen Valentijn. We hebben onze eigen ‘startdatum’, ergens eind november. Op de avond waarop ons lange avontuur begon, sneeuwde het over de stad. We zouden met de fiets naar zijn kot gaan. Maar ik had geen fiets. En zijn bagagedrager was te gammel. (Hij had hem met een touwtje vastgebonden aan het kader om hem niet kwijt te raken.) Dus nam hij me voorop de stang. Langzaam slalommend reden we over de straten, ik tussen zijn armen, voorop de fiets. De sneeuw dempte het geluid van auto’s en mensen. Misschien klonk daarom het kloppen van onze harten zo luid.

Er is sindsdien veel water door de rivier van onze stad gevloeid. Meestal sneeuwt het niet meer eind november. We hebben allebei inmiddels een degelijke fiets. Hij kan nog steeds niet goed repareren. Maar dat veilige ritje gaat nog altijd verder. Hoe glad de weg ook is, samen glijden we er wel overheen.

(Afb. van Karabulut via Pixabay)