Spreken tot jezelf

9 april 2024

Ik ben altijd een groot voorstander geweest van hardop met jezelf praten. Het is volgens mij een onderschatte vorm van dialoog. Weinig dingen helpen zo goed als jezelf even vermanend, bemoedigend of hoofdschuddend toespreken.

Het doet wonderen om even te focussen, om orde te scheppen in de chaos of om vol te houden.

Maar mijn tweejarige kleindochter heeft het praten met jezelf op een hoger level gebracht.

‘Probeer maar, Eva!’ zegt ze vrolijk als ze met de puzzelstukjes op tafel schuift. En als ze er eentje bijna op de juiste plek heeft gepuzzeld, zegt ze vol overtuiging: ‘Zo gaat het lukken!’

Ze roept ‘Dankjewel, Eva!’ als ze mij iets geeft en ‘Gezondheid, Eva!’ als ze heeft geniesd. En als ze onderweg naar het kapelletje niet meer wil stappen en ik haar ten einde raad maar optil, zegt ze onverstoord: ‘Echt flauw, hoor, Eva!’

Ze blijft er stralend bij kijken. Als het uitgesproken is, lijkt het probleem voor haar opgelost en kan ze verder rustig haar zin doen. Woorden en zinnen zijn nog steeds een soort toverformules voor haar, waarmee ze de wereld naar haar hand kan zetten.

Ze is in goed gezelschap. Want ik ga daar al schrijvend nog altijd een beetje van uit. Dus wie ben ik om dat idee uit haar hoofd te praten?

(Photo by Mike Mitchell on Unsplash)