Treinverkeer ernstig verstoord

27 november 2018

‘Door een ongeval op het spoor in Kortenberg is het treinverkeer ernstig verstoord’, klinkt het door de luidsprekers. Er blijkt voorlopig geen treinverkeer mogelijk, misschien wel urenlang.

Mensen zuchten. Sommigen lopen geërgerd weg. Anderen zoeken driftig op hun smartphone naar een oplossing. Een enkeling gaat gelaten op een bankje zitten.

Iedereen is bezig om zijn planning aan te passen en zijn dag niet nog meer in de war te laten sturen door de NMBS.

Wij niet meer. Wij reageren nog nauwelijks. Ik hoop dat mijn tante even niet naar de radio luistert, zodat ze dit niet hoort. Sinds mijn neef een einde aan zijn leven maakte door onder een trein te stappen, klinkt zo’n bericht nooit meer hetzelfde.

Wij weten niet hoeveel pijn en onmacht er bij hem aan vooraf gingen, dat kunnen we alleen vermoeden. Maar we weten wel hoeveel verdriet en vragen er leven bij wie achterbleven. Hoe ze het nieuws te horen kregen. Hoe ze zijn auto vonden en zijn huis moesten opruimen. Hoe ze al die kleine onverdraaglijke details moesten regelen waarmee het leven van mensen aan elkaar hangt. En tegelijk weten: dit gaat nooit meer over.

Het ongeval op het spoor in Kortenberg zorgt voor een ketting van nieuw verdriet, zoveel is zeker. Niet alleen het treinverkeer, maar de levens van heel wat mensen zullen hierdoor ernstig verstoord raken.

Wij zijn blij dat we gewoon op een bankje mogen zitten, ook al rijden er geen treinen. En we hopen dat we met zijn allen elkaar wat meer mogen vasthouden, zodat de zelfdodingscijfers in ons land naar beneden gaan. Voorlopig is het niet meer dan een mooie kerstwens.