Vertraging

14 november 2018

Het was op zo’n dag dat het bord in het station te veel rood laat zien: allemaal treinen met vertraging. De aangekondigde vijf minuten worden er al gauw zeven of meer. Twee perrons verder staat een hele klas te wachten: van de eerste tot de laatste in een fluovestje gehuld. Hun trein staat aangekondigd met 10 minuten vertraging. Dat worden er 14, 18 en uiteindelijk 20. Ik beklaag de begeleidende juffen die het gehuppel, gelach en gespring van de groep binnen de perken moeten houden.

Wij op ons perron zuchten hoorbaar en kijken geërgerd op ons horloge als onze trein na zeven minuten nog niet in zicht is. Maar dan gaat er opeens luid gejuich op bij het perron met de schoolkinderen. Iedereen kijkt verrast op. Hun trein is opgedoken in de verte en komt inderdaad na al die tijd aan.

Wij op ons perron kijken naar elkaar en glimlachen betrapt. De kinderen hebben gelijk. Wat maakt het ook uit? De trein is er, het avontuur kan beginnen.